Zusje trouwt (3) - Sex Verhalen

Zusje trouwt (3)

... aan de feestzaal, maar dan had ik het wel gehad met Barry, zeker weten. Nu was ik ook eventjes van hem verlost, zodat ik mijn aandacht op de feitelijke trouwplechtigheid kon richten.

Het was nog even wachten op de ambtenaar van de burgerlijke stand. Maggi was met haar toekomstige man in gesprek, waardoor ik haar onopvallend kon bekijken. Wat zag ze er mooi uit in haar trouwjurk, die jongere zus van mij. Oogverblindend mooi zelfs en op hetzelfde moment doken de beelden van de voorbije nacht weer op in mijn hoofd. Spontaan kreeg ik het warm, maar dat niet alleen. Ik voelde tegelijkertijd mijn hart overstromen van warme en tedere gevoelens voor haar. Ik schrok nogal want ik herkende dat soort gevoel maar al te goed. Het had niets amicaals of zusterlijks in zich. Het had zelfs niets met erotiek te maken, iets wat na onze heerlijke nacht samen best wel had gekund. Nee, het was een honderd procent ‘vlinders in de buik’ gevoel dat ik voor het eerst had meegemaakt toen ik destijds Brit leerde kennen. Ik kneep eens flink in mijn arm om mezelf tot de orde te roepen, maar het hielp niet. De vlinders lieten zich niet verjagen...Ik was verliefd, tot over mijn oren verliefd op Maggy, mijn eigen zuster! Dat kon niet en dat mocht niet!

De voorlezing van de “wederzijdse rechten en plichten van de echtgenoten” ging grotendeels aan mij voorbij. Ik leek wel in een roes te verkeren die me tijdelijk alle besef van tijd en plaats ontnam. Pas tegen de tijd dat het Maggi’s beurt was om haar ...

... jawoord uit te spreken en daar door de ambtenaar toe werd uitgenodigd, keerde ik tot de realiteit terug. Net op tijd om te zien hoe Maggi mij gedurende een tweetal seconden vragend leek aan te kijken. Langer duurde het beslist niet en ik was ook niet helemaal zeker dat ik het wel goed had gezien, maar in die korte tijdspanne wist ik een geforceerd glimlachje op mijn gezicht te toveren en haar bemoedigend toe te knikken. Maggi’s ‘ja’ klonk hees en was nauwelijks meer dan een fluistering. Een forse scheut jaloezie gierde door me heen toen bruid en bruidegom hun huwelijk met een kus bezegelden. Ik wilde wel applaudisseren, net als alle andere aanwezigen, maar ik kon het niet. Verder dan mijn handen in een nerveus gebaar samendrukken kwam ik niet. Ik leed in stilte.

Eenmaal in de feestzaal, tijdens de receptie, kreeg ik mezelf gelukkig weer snel onder controle. Het feit dat ik in een recordtempo een paar glazen champagne genuttigd had, zal daaraan niet vreemd geweest zijn. Maar goed, alle hulp was welkom en wat alcohol dat hielp. Daarnaast waren er nogal wat neven en nichten die wat verderaf woonden en dus had ik heel wat bij te praten.

Op het diner dat aansluitend volgde, waren zo’n tachtig gasten uitgenodigd. Veelal ooms en tantes, maar toch ook wat buren en intieme vrienden van beide families. Als Maggi’s getuige was er voor mij een plaats voorbehouden aan de eretafel, maar omdat ik als een van de laatsten aanschoof, bleef er wat plaats betrof niet veel meer te kiezen. ...