Zusje trouwt (3) - Sex Verhalen

Zusje trouwt (3)

3)

Ik voelde me alles behalve op mijn gemak toen we een anderhalf uur later, tussen twee rijen mensen door, de trap van het stadhuis op liepen. Mijn nervositeit kwam niet door de aanwezigheid van de talrijk opgekomen vrienden van Marco en Maggi en de respectievelijke familieleden. Nee, dat lag uitsluitend aan de jongeman aan wiens arm ik de trap beklom. Als Maggi’s getuige was ik gekoppeld aan de getuige van Marco. Het was Barry, het negentienjarige broertje van mijn zwager in spé, een absoluut onaantrekkelijke kerel met een gezicht vol acne. Bovendien bleek hij niet echt opgelet te hebben, de dag dat hem het begrip ‘tact’ was uitgelegd. Zijn onverholen nieuwsgierige blik in mijn behoorlijk diepe decolleté toen ik uit de ceremoniewagen stapte, was me niet ontgaan. Meteen had ik spijt van mijn jurkkeuze. De wijnrode, zijdeachtige galajurk zat me als gegoten, daar niet van, Mijn rode, kanten bh eveneens, maar in de winkel had ik al mijn twijfels gehad. Zover open, zowel voor als achteraan, dat vond ik eigenlijk een beetje te gewaagd. Maar Brit, met wie ik ten tijde van de aankoop nog samenwoonde, had me over de streep gehaald. Op het ogenblik dat ik de ogen van Marco’s broer als het ware op mijn borsten voelde branden, betreurde ik het me nogal dat ik naar mijn toenmalige vriendin had geluisterd. Het kon niet anders dan dat ik hem bij hrt uitstappen ongewild gedurende een paar seconden een erg diepe inkijk had gegund. Toen ik naast hem stond en onwennig mijn arm achter de ...

... zijne haakte bleek dat ook zo te zijn.

”Wauw,” zei hij, blijkbaar de grootste moeite hebbend om zijn blik van mijn boezem af te wenden, “mooi gerief zeg!”

Ook toen we even later tussen de mensenhaag doorliepen, waren zijn ogen bijna constant op mijn rondingen gericht. In normale omstandigheid stoorde het me niet als een man een blik op mijn borsten wierp, maar dit waren geen normale omstandigheden en al helermaal geen normale man.

De fotograaf van dienst nam foto’s van elk koppel apart, waardoor het op de trap aanschuiven en beurt afwachten was. Toen het bijna onze beurt was, vond hij de tijd rijp voor een volgende, weinig flaterende opmerking.

“Wat jammer dat jij voor de wijven bent, meid, anders wist ik het wel!” zei hij luid, zijn woorden kracht bij zettend met een vette knipoog en een venijnig kneepje in mijn arm. Zijn wijzende vinger in de richting van mijn bovenlichaam gaf duidelijk aan wat voor ‘wetenschap’ hij in gedachten had.

Het zal waarschijnlijk niet helemaal kloppen, maar voor mij voelde het in ieder geval aan alsof alle blikken van de mensen om ons heen op mijn decolleté gericht waren. Ik kon wel door de grond zakken van schaamte, en dat allemaal door de schuld van die overjaarse puber. Uitgerekend met hem moest ik op de foto. Liefst van al was ik gaan lopen, maar dat kon ik Maggi niet aandoen.

Gelukkig moest ik in de trouwzaal niet naast hem zitten. Straks nog een keertje aan zijn arm de trap af, nog één keer samen met die hufter in de auto tot ...