Quint's Liefde - 6 - Sex Verhalen

Quint's Liefde - 6

... het de partybus was, muziek hard en iedereen aan het meezingen. Aangekomen bij het zwembad stapte ik de auto uit en liepen we met z’n allen naar de ingang toe. Maar iets trok m’n aandacht. ‘Huh, die jongen lijkt wel sprekend op Thomas, en die krullen… Kim?’ Uit het niets riepen ze m’n naam. Ze waren er! ‘Echt super tof dat jullie er zijn!’ zei ik hen toe. ‘We wilden je verassen, en volgens mij is dat wel gelukt’ zei Zoey opgetogen. Jelmer volgde: ‘En we willen de aanstaande kampioen aan het werk zien.’ ‘Niet te hard van stapel lopen jongens, we hebben het wel over Quint he…’ zei Levi plagerig. ‘Ik kan ten minste Nederlands kampioen worden, zo’n kampioenschap kan jij alleen maar over dromen’ pakte ik Levi terug. We moesten allemaal wel lachen. ‘Kom naar binnen jongens, Quint moet wel nog de tijd hebben om rustig om te kleden en voor te bereiden’, en zo dirigeerde m’n moeder ons naar binnen. Na de laatste ‘Succes!’ en ‘Je kunt het!’ was het tijd om me om te kleden en voor te bereiden.

Na het strijden om de titel op verschillende onderdelen kon ik met trots vertellen tegen mijn familie en vrienden dat ik kampioen was op maar liefst drie onderdelen! ‘Quint, ik ben trots op je lieverd’ zei m’n moeder me toe. En ook Levi, Anna en m’n vrienden waren helemaal blij voor me. ‘Dit gaan we zeker te weten vieren maatje, als we thuis zijn’ zei Tom opgetogen. Van Amy kreeg ik een boeket van snoep en een chocolade medaille. ‘We weten dat je er niet van houd, maar ehm, maar we denken dat ...

... je na wekenlang trainen wel eens trek hebt in wat ongezondere dingen.’ ‘Nou en of!’ reageerde ik. Tijd om lang te kletsen hadden we niet, want ik moest me haastten voor de uitreiking van de medailles en trofeeën. Een euforisch moment was het voor me. En ik was trots op wat ik had bereikt. Na de uitreiking en het omkleden was het tijd om naar huis te gaan. Ook was het voor mij het eerste moment dat ik m’n mobiel in m’n handen had, en die ontplofte van alle appjes en andere berichten. M’n vrienden hadden de thuisblijvers op de hoogte gehouden in de groepsapps. Ook van Renzo kreeg ik een FaceTime oproep, hij zat in Amerika bij familie en kon er niet bij zijn. Ook hij was trots op me. Toen we naar de auto liepen bedacht ik me iets: ‘Hoe zijn jullie hier eigenlijk gekomen?’ vroeg ik ze. ‘Door de ‘papa-taxi’ van Thomas’ zei Jelmer.

Nadat we met z’n allen halverwege de trip een tussenstop hadden gemaakt bij de McDonalds, gingen we weer verder. Gesloopt lag ik achterin de auto te pitten. ‘Quint! Quint! We zijn er bijna! Wakker worden!’ schudde Anna me wakker. Acht jaar, en nog steeds een schatje. We reden de oprit op, en stapten uit. Ik was vergeten om afscheid te nemen van m’n vrienden. Want die reden niet meer achter ons aan. ‘Quint, Levi, willen jullie even achterom lopen? Ik ben de huissleutel vergeten.’ Typisch wat voor mama dacht ik. Ik liep om het huis de tuin in, het huis is vrijstaand. Ik was nog wat aan het praten met Levi, tot ik de hoek omdraaide en de achtertuin in ...