1. Alleen op vacantie? Deel 1


    Datum: 15-9-2018, Categorieën: Waargebeurde Verhalen, Auteur: Anoniem, Bron: Gertibaldi

    Het volgende verhaal gebeurde vorig jaar zomer. Het is dus een waargebeurd verhaal.
    
    Ik was net in mei 25 geworden toen mijn toenmalige vriendin me vertelde dat ze het uit wilde maken. Niet dat we ruzie hadden of zo, helemaal niet, in tegendeel zelfs. We hadden het leuk samen, woonden al 3 jaar samen en daarvoor hadden we ook al 2 jaar verkering. Ik snapte er niets van, ik was er ook kapot van. “Maar waarom dan? Ben je niet gelukkig bij mij? Is er iets? Vertel het me dan kunnen we erover praten.” Ze begon te huilen en snikte tussen de tranen door dat ze gewoon zo niet verder kon gaan. Nu snapte ik er nog minder van. Toen ik haar probeerde te omarmen rende ze weg naar de slaapkamer en deed de deur op slot. Ik volgde haar. Allerlei geluiden kwamen uit de kamer maar ik kon ze eerst niet thuisbrengen. Ik bukte me, keek door het sleutelgat en zag toen een koffer op het bed liggen. Ze was druk bezig om al haar kleding erin te proppen. Ze wilde dus echt weg. “Marianne, wat is er nou. Zeg me nou toch iets, je kunt toch niet zomaar weggaan.” Het enige wat ik hoorde was haar gehuil. De deur ging open en ze sleepte de koffer met haar mee de trap af. Ik probeerde haar tegen te houden maar een “blijf van me af” deed mij van gedachten veranderen. Ze pakte haar jas, opende de voordeur en liep met de koffer naar haar auto. De koffer ging achterin, zij stapte voorin, startte de motor op de voor haar zo bekende manier (met veel te veel gas) en daar ging ze. Waarheen? Ik had geen idee. Ik ...
    ... pakte mijn mobieltje en wilde haar bellen maar besloot om een uurtje te wachten. Hopelijk zou ze dan al ergens zijn aangekomen en zou ze de telefoon aannemen.
    
    Een uur later belde ik haar nummer maar ze drukte direct op de rode knop om het gesprek, wat nog niet eens was begonnen, te beëindigen. Ik zou haar nooit weer zien, dat was wel zeker. Ik pakte een halve liter bier uit de koelkast, ging op de bank liggen en probeerde de laatste weken terug te halen. Wat was er gebeurd? Ik had geen flauw idee. Ik kon helemaal niets bedenken waardoor zij er opeens van door wilde gaan en onze gezamelijke toekomst wilde beëindigen.
    
    Ik nam nog een biertje, gevolgd door nog een paar. Behoorlijk aangeschoten ging ik naar bed, alleen.
    
    De volgende morgen werd ik verward en met een stevige kater wakker. Ik had al langere tijd, eigenlijk zo lang als ik Marianne kende, niet meer zoveel gedronken. Dit is dus niet zo iets als fietsen: dit verleer je dus wel. Ik keek op de wekker en zag dat het al half 9 was, normaal de tijd dat ik begin met werken. Snel dook ik onder de douche, kleedde mij nog half versuft aan en reed daarna zo snel mogelijk naar het werk. Gelukkig, geen controle vandaag, ook het verkeer werkte redelijk mee en om 10 voor 9 stapte ik het kantoor binnen. Mijn collega, een dikke dertiger, kwam bij me op tafel zitten en begon tegen me te kletsen. Ik antwoordde snel dat ik daar nu niet op zat te wachten. Ik stonk daarbij blijkbaar zo uit mijn mond dat ze snel van de tafel ging en een ...
«1234...8»