Eindelijk Weer Op... - 1 - Sex Verhalen

Eindelijk Weer Op... - 1

Voor op het dek staat ze weer te dansen net als ongeveer vijf jaar geleden. Nicky of Nick zoals we haar ook noemen, net zeventien, enigst kind van Susan mijn vriendin en mij. Nou dat dansen is toch echt niet helemaal zoals ze dat vijf jaar geleden deed. Vijf jaar is is voor iemand in die leeftijd een hele lange periode. Of anders gezegd er gebeurt verdomd veel in die vijf jaar.

Toen was ze goed en wel twaalf jaar oud, speels, beweeglijk, lenig en een nogal sprieterig tenger. Veel is weg en het nodige is er bij gekomen dan wel ongeveer hetzelfde maar in een duidelijke vorm.

Het speelse is er nog wel maar geen kinderlijke speelsheid, nee zeker niet. De ogen kijken niet meer naar de zandkastelen die we vroeger maakten. En die beweeglijkheid en de lenigheid die is er nog, maar totaal anders, net even die andere spieren en lichaamsdelen die bewegen, noem het maar opvallen. En tenger? Nou ik zou zeggen in verhouding met leeftijd genootjes is ze nog wel aan de lichte kant maar absolute geen jong klein sprieterig meisje. Echt tietjes heeft ze en dan, puf, haar kontje!

Het is geen springen van het ene op het andere been, het is allemaal er op gericht om dat kontje optimaal in beeld te brengen. Links, rechts en dan vanuit uit de heupen fel naar voren en dan naar achteren. En alles vloeiend als een kronkelende slang, alles draait om dat ene kleine ...

Dat zie je ook als ze gaar zitten. Eerst duidelijk naast de stoel staan zo recht mogelijk en de schouders naar achteren ...

... gedrukt, tietjes naar voren. En dan heel langzaam, zogenaamd om geen lawaai of iemand te storen, dat kontje naar achteren en dan langzaam dalen. Maar vooral die tietjes zo ver mogelijk naar voren, de rug zo hol mogelijk en kontje naar achteren!

Dat kontje en nog wel het slanke behouden, dat moet ze van mijn familie hebben. Maar dat kan het niet alleen zijn. Heel veel heeft ze overgehouden van die paar jaar dat ze samen met een vriendin lid was van de shortrack vereniging. Ze was één van de kleinste, misschien wel de fanatiekste maar kon ondanks haar inzet net niet op de medaille plaatsen komen. Een officiële medaille heeft ze er nooit aan overgehouden. Maar dat kontje, de dijbenen, die hebben toen een explosieve tijd gehad. Voor de wedstrijd van het mooiste kontje, de wedstrijdlijst waar alle meiden automatisch op komen te staan, daar stond ze bovenaan. Nummer twee stond ver daaronder en was de ‘best of the rest’. En die grote voorsprong kwam vooral door dat fanatiek oefenen.

Die schaatspakken zijn bij alle meiden erg strak van de enkels tot en met de hals. Natuurlijk bij de jongens ook, maar daar let ik niet op. Nicky kreeg het voor elkaar om het volledig strak om haar onderstel te krijgen, rondom net als iedereen maar ook nog eens strak door haar bilnaad. Niet als een brug van de ene bil naar de andere, nee diep in haar bilnaad strak tegen de huid zodat haar beide billetjes als twee prachtige ronde bolletjes naar achteren steken. En zeker weten, die zuiver ronde billetjes ...