Oude Herinneringen, Nieuwe... - 4 - Sex Verhalen

Oude Herinneringen, Nieuwe... - 4

... Silke’s rode krullen, en nette schoenen met witte sokjes. Oma stond ongeduldig bij de voordeur van het appartement te wachten en friemelde aan haar dunne handschoenen. “Vooruit! We zijn al bijna te laat! De trap af en doorlopen!” commandeerde ze en Hanna en Nellie werden haast naar buiten geduwd. Een uur later kwamen ze de kerk weer uit en liepen braaf achter Hanna's oma en opa aan.

De voorbije dagen waren een hel geweest! De ochtend nadat ze oma en opa hadden horen ruzie maken kregen ze een preek van opa over hun

'onverantwoordelijke gedrag’

en dat ze vanaf nu zich aan de regels moesten houden. En regels waren er ondertussen genoeg! Altijd vragen om weg te mogen gaan, niet na het avondeten nog naar buiten, elke dag helpen met koken en opruimen, vroeg naar bed en vroeg opstaan,... Er kwam maar geen einde aan de regels die opa hen oplegde. Ze kregen geen enkele vrijheid meer en wat een leuke vakantie moest zijn leek elke dag meer en meer op een strafkamp! Steeds hing de dreiging boven hun hoofd dat opa hen naar huis zou sturen van zodra ze maar één ding verkeerd deden! Hanna werd elke dag wat stiller en keek verdrietig voor zich uit, ook als ze dan al eens weg waren van het appartement. Het frustreerde Nellie mateloos dat ze niets kon doen om Hanna beter te doen voelen, ze kon er alleen maar zijn voor haar. Elke nacht lagen ze dicht tegen elkaar in het bed, allebei troost zoekend bij de ander. En elke nacht lag Nellie te luisteren hoe Hanna zichzelf in slaap ...

... huilde.

Ze kwamen terug aan bij het appartement waar oma in de keuken verdween en opa op het balkon een sigaretje ging roken en de krant lezen. Hanna en Nellie zaten stil in de zetel naast elkaar maar geen van beiden wist wat te zeggen. Af en toe keek Nellie wel naar het stille meisje naast zich in de hoop een sprankeltje van de vroegere Hanna te zien, de Hanna waar ze zoveel van hield…. maar die hoop was tevergeefs. Hanna leek helemaal te verdwijnen in een wereld van verdriet en twijfels. Nellie voelde de frustratie in haar woelen en ze keek boos naar het balkon. Net nu ze had durven vertellen wat ze voor Hanna voelde, net nu ze allebei eerlijk waren geweest en zo hadden genoten van het verliefd zijn, net nu werden ze als twee machteloze blaadjes die dreven op een wilde rivier van hun pas gevonden geluk weg gerukt! Hun nog zo fragiele liefde kwijnde weg als een delicate bloem die in de verzengende zon stond en Nellie had geen idee hoe ze hen kon redden.

Na nog een snelle blik op de terrasdeur kroop ze wat dichterbij en legde zachtjes haar hand op de tot vuisten geknepen handen van Hanna. “Hanna?” zei ze zachtjes maar er kwam geen reactie. “Hanna! Hey liefje….. Hanna!” Nellie keek ongerust naar haar beste vriendin, haar eeuwige maatje en sinds kort ook haar eerste grote liefde. Het leek wel of ze niets merkte van wat er rond haar gebeurde. Ongerust trok Nellie zachtjes aan haar arm en schudde haar zo wakker. “Hey, gaat het wel? Ik…. Ik maak me zorgen…. Je zegt amper nog iets, je ...