Katja's Kutje - Sex Verhalen

Katja's Kutje

Ik had een oogje op Karen. Maar zij negeerde mij, omdat het niet erg koel zou zijn om verkering te hebben met zo'n jonge jongen als ik. Karen had mooie bruine ogen en golvend lang haar, ze over een paar jaar uitgroeien tot een hele knappe vrouw. Maar ik was te jong en zij negeerde mij.

Ik wist dat ze al menstrueerde want Eddie, mijn beste vriend, had me verteld hoe humeurig zijn grote zus dan altijd was en we lachten erom, maar ik had daar nooit bij stilgestaan. Ik heb geen zussen, dus wat wist ik over menstruatie? Maar nu besefte ik ineens dat Karen al een echte vrouw geworden was, en dat maakte haar ineens heel speciaal. Het maakte haar nog veel aantrekkelijker. Karen was geen meisje meer en ik hoopte maar dat ze me leuk vond.

"Tommie, ben jij dat?" fluisterde Karen tegen mij in de duisternis van haar slaapkamer. Het was al bijna middernacht en ik logeerde bij Eddie thuis.

"Ja," fluisterde ik. "Ssst!"

"Wat kom je hier doen?" vroeg ze zachtjes. "Waar is Eddie?"

"Die slaapt al lang," zei ik, en gleed voorzichtig naast haar onder de warme deken.

"Ga weg!" siste ze boos. "Wat denk je wel?"

"Niets aan de hand," zei ik en legde mijn hand op haar schouder. "Ik wil alleen even met je praten."

"Waarover?" vroeg ze. "Ik lag al te slapen."

"Dat weet ik," zei ik tegen haar. "Maar ik moest eerst wachten tot Eddie sliep."

"Waarom dan?" vroeg ze en ze moest even slikken. Maar ze leek het niet erg te vinden dat ik over haar schouder wreef, door het katoenen ...

... nachthemd heen waar ze in lag te slapen.

"Omdat ik niet wil dat Eddie mij ermee gaat plagen," fluisterde ik, liggend op mijn linkerzij terwijl ik naar haar keek.

"Plagen, waarmee dan?" vroeg ze, maar ze glimlachte nu en draaide zich op haar rechterzij en onze gezichten lagen ineens heel dicht bij elkaar op haar kussen.

"Over hoeveel ik van je hou," zei ik dapper tegen haar.

"Echt waar?" vroeg Karen en ik zag haar even bijten op haar onderlip. Ze vouwde haar handen in elkaar alsof ze aan het bidden was, en legde ze op haar borsten, terwijl ik zachtjes over haar arm wreef door het katoenen hemd heen.

"Ja," knikte ik. "Ik houd heel veel van jou, Karen. Maar ik, eh ... ik durfde het je niet te vertellen."

"Oh," ze knikte en haar ademhaling ging een beetje sneller en haar mond rook naar pepermunt, net zoals tandpasta.

"Maar wat als Eddie het ontdekt?" vroeg ze plagend. Ik haalde mijn schouders op. "Eddie is een eikel."

"Hoe komt het dan, dat je van me houdt?"

"Waarom zou ik niet van je houden?"

"Je hebt het nooit eerder gezegd," Karen fronste haar voorhoofd. "Je hebt er nooit iets van laten merken."

"Ja, dat weet ik," zuchtte ik. "Het spijt me, maar ik was te bang."

"Dat was je niet!" giechelde ze.

"Sst! ..." Nu lachte ik ook. "Ja, ik was wel bang! Want jij bent zo cool, en ik ..."

"Ben ik cool?"

"Ja Karen," zei ik ernstig. "Je bent cool en mooi en ..."

"Ik ben niet mooi," zuchtte ze.

"Dat ben je wel!" verzekerde ik haar. "En dat is ...