1. Let's Dance (Arie en Jane 1)


    Datum: 10-8-2018, Categorieën: Waargebeurde Verhalen, Auteur: ArieVerhaal, Bron: Gertibaldi

    In een heel ver verleden had ik op stijldansen gezeten. De dansschool van toen bestond 75 jaar en één van de festiviteiten die georganiseerd werd was een vader/dochter moeder/zoon bal. Enige voorwaarde om kaartjes te kunnen kopen was dat je ooit dezelfde dansschool had bezocht. Mijn dochter had de advertentie gezien in de plaatselijke krant en direct kaartjes aangeschaft voor ons. Ergens uit de diepste spelonken van mijn klerenkast had ik een net pak opgediept en een paar leren stappers. Ik was er helemaal klaar voor. Enkele uren voor aanvang belde mijn dochter dat ze ziek was geworden en dus niet kon gaan. Maar ze had een verrassing voor me want haar vriendin Jane wilde graag haar plaats innemen en met mij naar het bal. Dat was niet echt een straf. Jane kende ik al vanaf groep 3 van de basisschool en ze was opgegroeid tot één van de mooiste vrouwen die ik ken. Maar dat niet alleen we konden altijd prima opschieten en bovendien was het een leuke, hartelijke meid met een open en eerlijk karakter. Mijn dochter en Jane waren en zijn nog steeds goede vriendinnen.
    
    Klokslag acht uur stond ik bij Jane voor de deur. Ik hoefde niet eens aan te bellen want de deur zwaaide open en Jane kwam naar buiten. Mijn adem werd afgesneden. Een strak zwart jurkje met een flink decolleté, vrij kort ook. Een zwarte panty met naden eronder en een halfhoge dansschoen. Haar lange donkere, krullende haar hing los en ze was heel licht opgemaakt op de helderrode lippenstift en nagellak na. “Mijn god, ...
    ... wat ben je mooi” zei ik bijna kwijlend. Ze sloot de deur achter zich en omhelsde me daarna. Ze gaf een kus op mijn wang en zei “je bent een lieve man, we gaan er een leuke avond van maken”. Ze drukte zich tegen mij aan. Ze had een kort jasje aan dat open stond waardoor ik haar helemaal kon zien toen ze weer wat afstand nam. Ze stak een arm door mijn arm en we liepen naar mijn auto. Toen we in de auto zaten, zat ze aan één stuk door te kletsen. Dat was haar enige minpuntje, er viel bijna nooit een stilte, dat was al zo toen ze als klein meisje bij ons kwam spelen, je hoorde de hele tijd die hoge, vrolijke stem. Nu ze negenentwintig was, was dat niet anders en ik moest er stiekem een beetje om grinniken.
    
    Had ik het nou mis of zat Jane constant zo te bewegen dat ik wat meer van haar lijf zag, als ethisch verantwoord was als vader-dochter koppeltje? Ach de wens zal wel de vader van de gedachte zijn dacht ik nog. Ik zette de auto in de parkeergarage en we stapten uit en liepen naar de ingang van de dansschool. Onder het lopen en in de rij voor de ingang, raakte ze me steeds even aan of bewoog zo, dat ik even een stukje meer van haar borsten of benen zag. En steeds weer keek ze me glimlachend en met glimmende ogen aan. Ook raakte ze mijn arm been en zelfs kruis af en toe aan met haar hand, quasi per ongeluk. Mijn broek begon behoorlijk strak te zitten in het kruis. Ik had haar altijd al een verschrikkelijk mooie meid gevonden, maar ons contact was altijd puur vriendschappelijk. ...
«123»