Harry De Boer Op - 5 - Sex Verhalen

Harry De Boer Op - 5

... klaargelegd op een kussentje. Heel officieel, als waren het trouwringen. 'Ik ga je nog wat extra pijn bezorgen, Harry. Want er zijn nog steeds dingen die beter kunnen.' Ze pakte een dun naaldje, dat ongeveer vijf centimeter lang was, kneep hard in Harry's eikel en duwde snel de naald in Harry's eikel. De tranen sprongen in zijn ogen en hij vloekte, iets wat hij niet snel deed. Weer een nieuw pijnrecord. Op naar het Guinness Book of Records!, dacht hij enigszins cynisch.

Door de druk van de vingers van de boerin kwam de naald er aan de andere kant van zijn eikel uit en liet een klein bloeddruppeltje achter. Toen pakte de boerin een tweede naald en schoof die – nog steeds hard in Harry's eikel knijpend – op een andere plek in Harry's gevoelige en opgezwollen paddenstoel. Even later stak ze er ook eentje van onder door de rand van zijn eikel, vanaf de aanhechting met de rest van zijn piemel, naar boven toe en die kwam er vlak bij zijn pisgaatje weer uit. Nel en de boer durfden nauwelijks te kijken naar de hevig lijdende Harry.

'Zo, drie naaldjes. Dat is voorlopig voldoende. Doe je overall maar weer aan.' Harry schoof voorzichtig de overall over zijn pijnlijke eikel en zorgde er ook voor dat het plankje aan zijn balzak er niet al te ongelukkig bijhing. Hij moest nu wel erg oppassen met lopen, met al die ellendige dingen in en aan zijn lijf.

'En voordat we gaan ontbijten, mag je als toegift mijn vieze kont nog even schoonlikken.' Ze ging op haar knieën voor Harry zitten, ...

... trok haar rok omhoog en Harry keek recht in haar vlezige bruine kont. De resten van haar ontlasting waren rond haar harige poepgat nog niet helemaal opgedroogd. Daardoor ging het schoonlikken voor Harry wel sneller. Een geluk bij een ongeluk.

Met een plank aan zijn balzak, acht spijkers door zijn dunne vel en drie naalden door zijn eikel werd het werken in een overall, zonder onderbroek om zijn edele delen enigszins te beschermen, er niet bepaald makkelijker op. Hij schuifelde een beetje moeilijk op zijn klompen door de boerderij en over het erf. De door de boerin vereiste snelheid was ver te zoeken. Wat Harry weer represailles opleverde.

Maar er was een lichtpuntje in de grote duisternis: morgen was het zondag en dan werd de stal van Nel en Harry uitgemest. In de huidige omstandigheden klampte Harry zich aan ieder positief puntje vast. Zelfs als dat nog lang niet zeker iets positiefs ging opleveren. Als een redelijk ervaren slaaf was hij inmiddels gewend aan vernedering en voortdurende tegenslag. Een ander zou misschien in de gierput zijn gesprongen, maar niet Harry. En voor wie het zich afvraagt: simpel weglopen kwam niet in hem op. Stockholm-syndroom?

Toen het slavenwerk als knecht er voor de derde dag eindelijk op zat en hij weer een paar tientjes had verdiend, moest hij meekomen met de boerin naar de keuken. Daar stond de pan met het eten al dampend op tafel, maar niet voor Harry. De boer kreeg ook voorlopig nog niks op zijn bord, zo bleek, want hij moest eerst ...