Geestverwanten - Sex Verhalen

Geestverwanten

... gehad, per slot van rekening hield ik van haar. Plus hoorde ik het haar nog zeggen; als je ooit vreemd gaat, is het voorbij tussen ons. Er gingen wel honderden vragen door mijn hoofd, maar die zou ik later nog wel eens stellen. Want behalve geschokt, voelde ik me ineens ook heel levenslustig, energiek, en vooral heel erg opgewonden. Uit tactische overwegingen deed ik er echter alles aan om dat niet te laten blijken. Dus keek ik maar naar Eva, die er net zo geschokt uitzag als ik er vermoedelijk zou zien, en zij keek naar mij. Behalve de schok, las ik in haar ogen echter ook nog iets anders; wat ik zag was de gloeiende glans van interesse en opwinding. Zou zij hetzelfde in mijn ogen kunnen lezen? Toen kwam de volgende schok.

“Wij gaan nu naar de kinderen, Diana en ik, en we sturen de oppas weg. Jullie kunnen hier blijven en doen wat je wilt. Tegen de kinderen zeggen we dat ze mogen blijven logeren, ikzelf ga daar op de bank liggen. Wat hier gebeurd, is aan jullie.”

Ik stond op het punt om het idee als belachelijk te verwerpen, toen Eva naast me op de bank kwam zitten en mijn hand vastpakte.

“Wat is er mis met het idee? Als het niet werkt, dan is hier ook nog een bank waarop je kunt liggen.”

“Wel, jullie zoeken het verder maar uit. Wij gaan nu weg, dan kunnen jullie de rest van de tijd samen de details doornemen. Zoals gezegd, daarin zijn wij niet geïnteresseerd. Succes ermee en veel plezier!” pakte Diana haar beurt de hand van Jacob, en weg waren ...

... ze.

Minutenlang nadat de buitendeur werd dichtgeslagen bleven Eva en ik nog steeds stilzwijgend en gespannen naast elkaar zitten.

“Ik voel me als een tiener die voor het eerst iets tegen een leuk meisje wil zeggen,” zei ik uiteindelijk.

“Ik ben ook nerveus. Maar ik weet ook wat de warmte in mijn kruis te beteken heeft.”

Had ik al gezegd dat Eva heel direct kon zijn? Gek genoeg besefte ik toen pas dat we nog steeds hand in hand zaten.

“Mensen die elkaar al zolang kennen zouden eigenlijk het ijs niet hoeven te breken,” probeerde Eva.

Die opmerking bracht me op een lumineus idee, dat niet alleen het ijs zou breken, maar ons ook in staat zou stellen om informatie uit te wisselen zonder het direct te hoeven zeggen.

“Als we nu eens allebei een lijstje maken van de dingen die we absoluut heel graag willen doen, een lijstje met drie of vier items, en dat daarna met elkaar vergelijken. Wie weet, misschien zijn er overeenkomsten die ons de rest van de nacht op weg helpen.”

Het idee sprak haar duidelijk aan. “Misschien hebben we dan wel twee lijstjes nodig. Eentje voor de nacht, en een tweede om later te bespreken,” riep ze enthousiast. “Op het eerste lijstje kunnen we dan de wensen en verlangens zetten. Zullen we het tweede lijstje de ‘Kinklijst’ noemen en daar onze diepste geheimen in zetten? Die doen we dan in een envelop, voor wanneer we meer tijd hebben en elkaar nog wat beter hebben leren kennen. Maar we moeten wel 100% eerlijk zijn hoor. Het kan me niet schelen als er iets ...