Orient Bay - 1 - Sex Verhalen

Orient Bay - 1

Zo. Het is wel even genoeg geweest. De laatste maanden waren mega druk, het reizen een beetje teveel. Dus ik heb besloten een weekje afstand te nemen. En afstand nemen betekent gek genoeg voor mij weer reizen. Reizen naar een ander continent, afstand van het hier en nu en van de hectiek. Eén vlucht meer betekent dan opeens een vlucht naar wat adem.

Om even bij te komen van een wereld van pakken en vergaderingen, van hoe het hoort en wat de mores is, moet je precies andersom denken om te ontladen. Dus geen chique reisdoel, geen exotische spa’s, maar een simpel onderkomen, geen gedoe, geen bagage, alleen zon en strand. Niet al te ingewikkeld dus; zo naakt en gestript van het dagelijks leven als maar mogelijk is.

Dat maakt de zoektocht waar ik weinig zin in heb heel makkelijk. Ik ben er snel uit: St. Maarten. Of St. Martin, afhankelijk van hoe je er naar kijkt. St. Maarten, of SXM, zoals de vluchten er naartoe worden aangeduid, is half Frans en half Nederlands. Een eiland in de Caraïbische Zee. Ik google wat en vind Club Oriënt, Oriënt Bay. Grappig dat het Engels is. Ook lees ik ergens Baie Oriëntale, Saint Martin. Hoe dan ook, ik vind het prima en boek voor een week.

Omdat ik mijzelf heb beloofd dat het een rustreis zal worden heb ik business class geboekt. Ik ben op tijd om te ontbijten in de lounge van KLM; ondertussen lees ik loom wat kranten zonder echt te registreren wat er staat. Er gaat weinig tot mij doordringen deze week, dat staat wat mij betreft wel vast. ...

... Een aantal boeken in mijn bagage, die zich overigens beperkt tot handbagage, want Club Oriënt is naakt. Hardloopschoenen, een enkel T shirt, slippers en een bermuda, that’s it.

Na het boarden zet ik het gezicht op: ‘ben ik benaderbaar, nee toch?’ Dus de businessclass voordelen van een maaltijd, entertainment, onbeperkte drank, etc. wil ik allemaal niet, ook geen aandacht van pursers of andere passagiers, ik wil alleen maar slapen. En wakker worden in een andere wereld. En dat lukt.

Na een diepe slaap word ik gewekt door de opgetogen stem van de purser door de intercom die zegt dat we dekens, kussens en headsets etc. moeten inleveren omdat we spoedig gaan landen. Yes. Door het raampje kijkend zie ik de heerlijke azuurblauwe zee die mij wenkt. En dan zie ik een hek, waar we bijna eng laag overheen vliegen, terwijl mensen in zwembroek en bikini bij een strandbar naar ons zwaaien terwijl we laag over ze heen gaan landen op Princess Juliana airport. Ze kunnen ons bijna aanraken.

De heerlijke tropische atmosfeer valt als een deken over mij heen boven aan de vliegtuigtrap. Terwijl we achter een dame aan naar de aankomsthal lopen, zie ik dat het aantal zilverkleurige vliegtuigen van American Airlines behoorlijk dominant is. Misschien moet ik mij instellen op grote aantallen Amerikanen, not my favourite kind of people, helaas. People als in volk, ik ken natuurlijk ook hele leuke Amerikanen. Ik zal het wel zien. Bij de paspoortcontrole merk ik de Caraïbische stijl al. Alles op ...