Godinnen - 60 - Sex Verhalen

Godinnen - 60

... opzeggen. Als Ali het zo ver kon krijgen om Sharon zoals Manon te maken, dan had ik buiten m’n eigen huis toch geen tijd meer om rond te scharrelen. Met die drie thuis was het de laatste tijd nog wat rommelig in m’n hoofd, maar als dat veranderd… en als Anne en Maddy dan ook nog langs zouden komen, was ik wat mij betreft meer dan gelukkig. Ja, wat valt er dan eigenlijk nog te wensen?

,,Nu jij.’’ Zei ze enthousiast nadat ik haar verteld had dat ik m’n werk wilde houden. Daar reageerde ze minder negatief op dan ik verwacht had. ,,Regelen wel wat.’’ Zei ze dan en ze behield haar gedrevenheid. En ik toonde haar m’n lijstje. ,,Ha-Ha. Leuk hoor.’’ zei ze dan eerst en draaide met haar ogen. ,,Maar wel lief, schatje.’’ Zei ze daarna snel. ,,Maar ik meen het dan ook.’’ Zei ik haar dan ook. En ze leek even rood te worden en keek me verliefd aan en boog voorover met die borsten om me een kusje te geven. Ze was gelijk stil, en dat vond ik prachtig. Er stond maar 1 naam op m’n lijstje. ,,Jij boven alles.’’ Zei ik haar nog voor de duidelijkheid. ,,Alles daarom heen is natuurlijk prachtig, maar alleen als jij er bent. Zolang jij maar van mij blijft.’’ Legde ik mezelf uit. Ze wist nog altijd niets te zeggen en haar lippen pruilde even. Toen schoot ik van ongemak even in de lach. ,,Wil je nu nog meer seks geven.’’ Zei ze me toen als eerste zacht, waarop ik weer in de lach schoot, maar alles behalve ongemakkelijk. Ze keek naar me alsof ik het allerbeste vriendje was wat een vrouw zo mooi ...

... als zij zich kon wensen. Ik werd er weer ongemakkelijk van. Want dat was ik natuurlijk niet. Zoals ze er gisteren bij liep, zoals ik haar had beschreven… er was niemand goed genoeg voor haar. Ze was immers een godin. Een echte. Of je er nou in gelooft of niet. Als je haar echt zou zien, zou je het wel weten. Ik had haar niet gevormd zo te worden zoals ze nu was. nee, ik geloof dat ze dat altijd al in zich had. En daarom was ze ook een godin. Godinnen kennen elkaar. Maar ze verlangen ook naar elkaar. Zo hoort het gewoon en gaat het dan ook. Of had ik geluk met dit alles? Dat zeker! Maar was het toeval? Wellicht… maar tot nu toen in mijn belevenis niet. Niet geheel. Ik had er immers zelf geen handje in. Wel een beetje, natuurlijk, maar niet geheel. Ali deed vaak al dingen die ik alleen maar durfde te dromen. Meiden op de lijst zetten bijvoorbeeld… Manon deed dat niet hoor. ,,Ik heb zin in je.’’ Zei ze me toen plots zacht. Ze keek me ook aan alsof ze zin in me had. Die blik kende ik ondertussen wel. Ik voelde haar voet weer langs m’n kuit glijden richting m’n knie. Ik begon er van te glimlachen. Het was hier niet zo heel druk, maar dat tafeltje was zo klein, dat iedereen kon zien dat ze met haar voet bezig was op mijn been. Een tafelkleedje ontbrak dan ook. Ik stelde maar voor naar huis te gaan, en daar eens onze mogelijkheden te bespreken met deze gevoelens. Dat leek haar een uitstekend idee. Ali gaf me op dit soort momenten zoveel zelfvertrouwen, dat ik ook zonder me te schamen ...