Datenight - 4 - Sex Verhalen

Datenight - 4

Er was misschien wel een reden dat het zo lang had geduurd voordat ik weer een meisje mee had durven uit te vragen. En er was misschien ook wel een reden waarom mijn eerdere dates, toentertijd, waren mislukt. De dates zelf misschien niet zo, maar het vervolg daar op. Ik ervaarde het nu ook weer. Ik zat mezelf een beetje gek te maken. Als ik eenmaal de aandacht en waardering had van een leuk meisje, werd ik bang dat te verliezen. Zoiets wil je ook niet verliezen. Maar daardoor gedroeg ik me vaak niet zoals ik me zou moeten gedragen. Onnodige zorgen namen de overhand, en ik kon dan niet meer genieten van het moment zelf. Iets waar ik me ondertussen erg bewust van was. En dat was vroeger wel anders. Maar desondanks dat ik het nu wist, maakte dit het niet makkelijker. Eerder nog ingewikkelder. Maar misschien verzon ik dit maar. En saboteerde ik mezelf expres. Want er was nog een gedachte die opspeelde. Een gedachte die altijd wel opspeelde, ook toen al. En ook nu, nu ik een aantal leuke en spannende dates had gehad met een mooie en lieve meid als Noa. Dan vroeg ik me af, dat als dit al mogelijk was, er misschien niet iets beters voor me in het geschied lag. Hoe erg dat misschien ook wel klinkt. Ik was er ook van overtuigd dat deze gedachte een misselijkmakende kronkel was. Een hersenspinsel, die recht tegenover m’n onzekere gedrag staat in de aanloop hier naar toe. Onverklaarbaar. Ik dacht met name terug aan de meisjes die ik heb gezien en gedatet, waar het in eerste instantie ...

... ook goed mee ging. En dan vergat ik dat ik ook bij hun deze gedachten heb gehad, en kon ik alleen nog maar indenken hoe gelukkig ik met een ander had kunnen zijn. Ik vond het heerlijk om mezelf gek te maken. Om het zo moeilijk als mogelijk te maken. En vanuit die gedachten, dat ik het mezelf graag moeilijk lijk te maken, wilde ik juist doorgaan met Noa. Ook dat was iets aan de tegenstrijdige kant. Maar er was niets moeilijker dan om te blijven gaan met een lieve meid, die om je geeft, terwijl je aan anderen denkt. Anderen die ik overigens niet wist te noemen… Maar ik was nu 26 en volwassen, en moest misschien maar eens een keer doorpakken. En wie weet overkom je dan wel alle twijfels en vergeet je de vragen die je jezelf blijf vragen. En ergens, hopelijk op een mooi moment in deze blije periode, hoop ik dit aan Noa te kunnen vertellen. En dan hoop ik vooral op haar begrip. Iets wat ze al getoond had. Want ik had me al aangesteld. Ik had mezelf al bijna gesaboteerd, al ging het er fysiek nog niet zo ver aan toe als mentaal.

Dus dat. En dan weer lekker verder met Noa. Fuck, wat is ze lekker. Ze had me uitgenodigd om een bijzondere locatie. Zie je, ons dorp is redelijk groot, maar zeker geen stad. En we hadden bijna alles hier. Niet ver van de kust, en ook dicht bij de stad. Bossen in de buurt, en zelfs een stukje heide. En aan de rand van dat stukje heide, bij een grote recreatie plas/meer stond een soort feesttent. Een restaurant waar je niet alleen kan eten, maar ook bootjes ...