Monique & Carla - 1 - Sex Verhalen

Monique & Carla - 1

... felgroene ogen die vuur uitstraalden. Ze kon zich niet meer bewegen en vroeg zich af wat er met haar aan de hand was. Carla draaide beide kranen dicht en ging vlak achter haar staan.

‘Ik vind je leuk!’ zei ze en zoende Monique in haar nek. Die bleef als een standbeeld staan en voelde Carla’s handen onder haar oksels door glijden. Monique vroeg zich af wat dit betekende en of ze dit wel wilde? Ze liet Carla echter haar gang gaan en wachtte gespannen af wat er ging gebeuren. Langzaam begon Carla over haar tepels te wrijven en wat Monique toen voelde, kon ze met geen pen beschrijven. Haar tepels werden hard en haar kutje werd van binnenuit vochtig. Ze kwam in een soort van trance terecht en draaide zich na een tijdje om. Dit ging vanzelf en Monique had daar later geen verklaring voor. Carla reageerde meteen en drukte haar lippen op die van Monique. Zij opende haar mond om Carla’s tong toe te laten en wat volgde was een tongzoen die een volle minuut duurde. Monique stond van opwinding te trillen op haar benen. Carla greep haar billen en kneedde die zachtjes. Met haar middelvinger gleed ze via de bilspleet naar beneden om vervolgens zachtjes haar kontgaatje te strelen. Monique dacht dat ze gek werd. Wat een fijn gevoel dacht ze en ondertussen bleven hun tongen zich verstrengelen. De twee meiden genoten en voor beiden mocht dit nog even zo doorgaan.

Helaas hoorden ze de kleedkamerdeur opengaan en een harde stem riep: ‘Over vijf minuten worden de kleedkamers gepoetst, dames. ...

... Zorg dat jullie op tijd buiten zijn!’

‘Shit!’ mokte Carla, ‘We moeten naar buiten.’ Monique knikte en schuifelde nog trillend op haar benen achter Carla aan de doucheruimte uit. Ze kleedden zich aan en waren net op tijd klaar toen de beheerder van het sportpark er weer aankwam. Ze liepen naar de fietsen en Carla nodigde Monique uit om die avond bij haar iets te komen drinken. Langzaam kwam Monique uit die trance en ze vroeg zich af of ze dat wel moest doen. Carla keek haar weer met die felgroene ogen verleidelijk aan en Monique was verkocht. Ze stemde toe en wisselden hun telefoonnummer en adres uit. Onderweg naar huis brak Monique haar hoofd waar ze Carla toch mogelijk van kende. Halverwege viel het kwartje bij haar door. Ze herinnerde zich dat ze Carla Scheffer heette en dat zij in groep acht bij haar in de klas gezeten had. Ze zag het opeens allemaal weer voor zich; hoe ze Carla met een groep anderen, gepest had. Ze noemden haar, omdat ze vrij klein en mager was, het rode scharminkel. Ze was met die groep pestkoppen in de klas mee gaan doen om erbij te horen en om zelf niet het slachtoffer van pesten te worden. Ze had Carla zelf eens in haar gezicht gespuwd. Nu ze daaraan terugdacht, walgde ze van zichzelf. Helaas kon ze dat allemaal niet meer terugdraaien. Een zwaar schuldgevoel daalde op haar neer.

‘Shit!’ riep Monique luid, ‘Wat nu?' Ze vroeg zich af of ze straks wel naar Carla toe kon gaan. Stel dat zij over vroeger begon en haar herkende als een van haar vroegere ...