Bakkersjongen - 26 - Sex Verhalen

Bakkersjongen - 26

... hielp. Ze was nog maar een meisje, maar het was toch iets…

-

Ik hoopte gegroeid uit Amsterdam gekomen te zijn. Al moest ik nu een paar stapjes terug doen op andere vlakken, deed ik m’n uiterste best alles te onthouden wat ik geleerd had van Manon en Tessa, en de manier waarop dat allemaal geëindigd was. Ik had er een hoop wijze lessen uit kunnen trekken. Maar wat ik echt niet moest vergeten, was hoe fijn het was om de touwtjes in handen te nemen. Ik was niet perse het passieve type maar al helemaal niet het ondernemende. En Manons woorden dat ik meer moest ondernemen, zouden mij nooit meer verlaten. Niet dat ik al wat had ondernomen. Maar zeker op dat gebied keek ik anders tegen het leven aan. Liefde en seks waren maar vage concepten geworden. Ik had meer ontdekt dan misschien wel goed voor me zou zijn. In de stallen kreeg ik weer het wel en wee mee van de talloze paardenmeisjes die mij toch echt wel te jong waren nu, maar toch liep ik daar als oudere jongen tussen en voelde ik de talloze ogen naar me omkijken, waarvan sommigen heus wel bij knappe meiden behoorden. Het deed me denken aan vroeger. Toen dacht ik niet na. Toen zei ik een meisje dat ik haar knap vond, en als ze mij met een beetje geluk ook knap vond, kwam er nog een zoen uit voort ook. Ik kon me dat nu haast niet meer voorstellen. Ik had toch wel wat fijne tijden gekend hier en ik hoopte dat weer te mogen meebeleven, maar dan wel vanuit een volwassener perspectief. En daar moest ik dan maar een beetje ...

... assertiviteit voor gaan tonen.

-

Opwinding was op zich nog ver te zoeken verder. De camping liep niet bepaald storm. Vorige week hadden we een campertje gehad met een ouder Deens stel. hartstikke aardige mensen hoor, maar meer ook niet. De paardenmeisjes konden mij eigenlijk niet boeien en wat betreft leveranciers, of mensen van de hulpboerderij, zat er ook vrij weinig tussen, en geen stagiaires in de vakantie. Ik had wat leuke collega’s in de strandtent, maar die waren ook nog vrij jong. Ik wilde liever geen twintigjarigen meer. Makkelijk gezegd. In de sportschool kwam nog wel eens wat leuks voorbij gelopen, maar daar had ik absoluut niet de ballen voor om daar ook maar iets mee te doen. Het was gek en wennen. Enkel Bertine boeide me ergens nog wel. Zij was nu zeventien geworden. En natuurlijk was dat veel te jong, maar ik vond het leuk om te zien hoe zij opgroeide en zich bezig begon te houden met de dingen die mij ook bezig hielden op die leeftijd. Ze was eerder m’n kleine zusje, en dat wilde ik zo houden ook. Maar als ik eerlijk ben, droogde ze ondertussen al aardig op, en werd de jonge brunette steeds meer een welkome verschijning. Ze kreeg ook steeds vaker een nog grotere mond en alhoewel ze nooit schold of vloekte, werd ze ook door mijn ouders zo nu en dan als brutaal bestempeld. Het was nog zacht uitgedrukt. Ik kon er alleen maar om lachen. Ik vond het fascinerend dat zij uit een streng reformatorisch gezin kwam, en zich nu ontpopte als een mooie meid die duidelijk ...