Max En Jos - 6 - Sex Verhalen

Max En Jos - 6

... ging natuurlijk”zegt Wim.

“O , je bedoelt net als onze Claus, die moet ook niets van meisjes hebben en heeft enkel jongens als vriendjes” was Yvonne haar antwoord.

“Hé, sinds wanneer weet jij dat, heeft hij je wat verteld”? vraag Wim verbaasd.

“Nee dat niet direct, maar ik heb zo’n vermoeden en wacht af tot hij het ons zelf gaat vertellen”.

“Dat is ook het beste wat jullie kunnen doen, mijn ouders hebben dat ook gedaan en ik ben inderdaad rond mijn 13de er op een gegeven moment met mijn Moeder over gaan praten en die heeft Papa erbij gehaald”.

Eerst was ik daar niet zo blij mee, maar mijn Moeder zei “zo is het beter jongen, op die manier hoef je dat maar een keer te vertellen want dat zal voor jou ook niet echt gemakkelijk zijn”.

“Ik wist natuurlijk niet dat ze het er samen al vaker over hadden gehad, maar net als Yvonne wilde ze afwachten dat ik er zelf over zou gaan beginnen” riep ik vanuit de keuken.

Ondertussen liep ik met de soeptrien naar de eettafel, daar haalde ik de deksel er af en de geur van een eigengemaakte champignonsoep verspreid zich in de kamer.

“Zo dat ruikt goed Max, heeft Inn je daar stiekem mee geholpen”? vraagt Yvonne.

“Nee, was dat maar waar dat ik net zo goed kon koken als Max” lacht Inn op haar beurt.

Ieder schep zich het bord vol en ze beginnen heerlijk van de soep te genieten, ik schenk de glazen nog eens vol.

Nadat iedereen de soep op heeft ga ik weer terug naar de keuken om de witlofschotel in de oven te zetten om ...

... op te warmen ik had alles al voorbereid ik hoefde nog enkel de aardappelschijfjes te bakken.

Iedereen was paf van mijn kookkunst, Yvonne vraagt “zou ik dat recept straks van je mogen hebben”?

“Dat moet je aan Inn vragen of ik dat mag geven, het is namelijk haar recept” lach ik haar toe.

Maar Inn zat al volop ja te knikken en was al blij dat ik zo’n goede leerling van haar was geweest.

Het toetje was gemaakt volgens het recept van mijn Oma’s, eigen gemaakte vanille ijs gemengd met verse aardbeien.

“Sorry maar de slagroom komt helaas uit de spuitbus, ik was namelijk de slagroom vergeten” zeg ik toch met een beetje rode wangen.

“Dat geeft toch niets schat, alles was een 5 sterrenmenu waardig, maar vergeet dadelijk niet het recept te geven”? zegt Yvonne.

Iedereen ging na afloop staan en gaven me een staande applaus voor mijn kookkunst, zelf was ik er ook trots op en was Inn dan ook volop dankbaar voor haar kookles.

De vrouwen hielpen me mee om de spullen in de vaatwasser te zetten, in de keuken vraag ik “iedereen een lekker bakje koffie of liever iets anders”?

Dat was schijnbaar een goed voorstel wat iedereen ging ermee akkoord, de koffie nuttige we in de woonkamer en na afloop zegt Wim ineens “waarvoor zijn we eigenlijk hier, toch niet enkel voor dat heerlijk eten wat Max heeft klaargemaakt”?

“Nee, steek jij nu maar eens van wal, gaat alles lukken met die BBQ avond”? vraag ik aan Wim.

“Meer als, meer als beste Max, de Burgermeester was zo in zijn ...