-
Durf Te Komen - 1
Datum: 2-9-2017, Categorieën: Lesbisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
1: Ieder Beestje heeft een Naampje. - Ik weet nog dat ik het heel erg vond toen het mij voor het eerst gevraagd werd. ,,Ben je gay, of zo?’’ Botter hadden woorden niet kunnen klinken. Tot dat moment had ik daar nooit bij stil gestaan. Zover ik wist was ik niet gay. Ik dacht op jongens te vallen, en niet op meisjes. De reden waarom mij dit gevraagd was, was het feit dat als ik uit ging ik eigenlijk nooit met een jongen ging dansen of laat staan zoenen. Dat wat de meeste van mijn vriendinnen wel deden. Ik ging al jaren met ze op stap en al jaren gedroeg ik me zo. Het hoefde van mij gewoon niet zo. Ik vond het leuk om een drankje te doen en gewoon gezellig met de vriendinnen te dansen of te kletsen. Maar ik had er liever geen jongens bij. Dan gedroeg de rest zich ook gelijk anders. Dat leek me ook reden genoeg om een beetje afstand te houden van de jongens. Maar nooit dacht ik gay te zijn. En het was nog wel een jongen ook, die het me vroeg. Het was ook geen lief bedoelde vraag. Hij had geprobeerd mij te versieren, maar slaagde daar niet in. En nadat ik hem voor de zoveelste keer had afgewezen, werd hij boos en snapte hij niet dat het ook aan hem kon liggen. Zo’n leuke jongen was hij niet. Maar nee, ik moest wel gay zijn, wilde ik niet met hem dansen en drinken… - Het betekende op zich niets. Het was een gefrustreerde uitlating van een gefrustreerd jongetje. Het zou me normaal gesproken koud laten. Maar dat deed het niet. Die avond was ik vroeg thuis. Ik had er ...
... niet zo’n zin meer in. Een paar vriendinnen probeerde mij nog wel te overtuigen te blijven, maar het hoefde van mij niet meer. Er was niets aan de hand, ik was gewoon niet zo lekker; had ik ze verteld. Dat kon best. Er was voor niemand ook maar een reden te bedenken om meer achter dit alles te zoeken. Ook niet voor mij, dacht ik nog. Ik was niet gay. Nooit geweest, en had ook niet die intentie. Maar elke keer hoorde ik het die jongen weer vragen. En dan steeds weer op die idiote manier. En dan weerklonk in het in m’n hoofd alsof ik het mezelf vroeg. Was ik gay? Ik begon te twijfelen. Wat een rot woord, was een van de eerste dingen die ik dacht. Gay, lesbisch, pot… Het riep alleen maar negativiteit op. Ik had er ook altijd een beetje op neer gekeken. Ik vond het niet normaal. En nog steeds niet. Jongens en meisjes hoorden gewoon samen. Maar waarom was ik dan niet samen met een jongen? Ik kreeg aandacht genoeg. Ik vond dat ik er best mocht wezen. Ik werd bijna dagelijks wel versierd of deden ze een poging tot. Daarom dacht ik ook altijd dat het wel goed zou komen, als ik er aan toe was. Want dat was ik blijkbaar nog niet. Nu negentien jaar oud en nog niet toe aan een vriendje. Ik vond dat niet erg. Maar zou ik dat tegen iemand zeggen, zouden ze dan ook niet vragen of ik gay was? - Thuis keek ik in de spiegel. Ik had een volle kop met haar. Donker en licht krullend tot aan m’n schouders. Ik vond het mooi. Alhoewel mijn beide ouders gewoon Nederlanders waren, had ik wel een ...