Mini - 69 - Sex Verhalen

Mini - 69

... houden, Robbie Boogers? Forget it. Mijn lingerie is voor mij en vooruit, ook een beetje voor jou. Verder gaat de inhoud van mijn lingerielades niemand ene mallemoer aan, begrepen?”

“En dat geldt ook voor mij, behalve dat degene die mij mag bekijken in wufte lingerie Ton heet!” vulde Clara aan. “Idem hier", zei Joline, "en lees voor ‘Rob’ of ‘Ton’ in mijn geval maar Kees. Het idee zeg…” Ze stak haar neus in de lucht en zei, zoals zo vaak in dit soort discussies: “Ik ben een net meisje!”

Na nog wat plagerijen over en weer besloten we om elf uur naar bed te gaan. Het werd buiten toch wat fris en met z’n zessen enigszins comfortabel in de camper zitten was wat krapjes. We gingen nog even wassen en tandenpoetsen en doken toen de tent in, nadat ik met Clara en Melissa had afgesproken om negen uur te gaan lopen. De mis begon om negen uur, het concert daarna.

Joline kroop in de tent nog even lekker tegen me aan. “Vind je het niet erg dat ik niet meega?” “Schat, ik weet dat jij van andere muziek houdt. Ik wil je mijn muzieksmaak niet opdringen.” Ze kuste me zachtjes. “Lief van je. Weet je, ik kan orgelmuziek best wel waarderen, maar…” Ze zweeg en ik vulde aan: “alleen in de auto, op weg naar Ter Aar zeker.” Ze giechelde. “Ja, dan ook. Met uitzicht op een knappe vent acht het stuur. Nee, soms is het me een beetje te veel.”

“Da’s goed hoor. Melissa en Clara houden ook van orgel. De enige reden dat ze viool spelen is dat zo’n kerkorgel zo verrekte zwaar en onhandig is om mee ...

... te zeulen. En nu gaan we lekker gestrekt, dame. Die borrels hakten best wel aardig in bij mij. Ik ben een beetje uit training, denk ik.”

Ze snoof. “Hou dat vooral zo. Ik heb geen behoefte aan een vent die opschept dat hij iedereen onder tafel kan zuipen.” Ondertussen hadden we onszelf uitgekleed. “Kan ik mijn panty aanhouden zonder dat je mij vannacht bespringt?” Ik gniffelde. “Ik heet Kees. Geen Rudi.” Joline snoof afkeurend. “En ik heet geen Clara.” “Mooi schat, dan zijn we het daarover eens. En nu gaan we lekker slapen; morgen is het weer vroeg dag.”

Ik deed het lampje uit en hoorde Joline nog lachen. “Wat valt er te lachen, mevrouw Boogers?” “Dat het morgen voor jou vroeg dag is, heb je aan jezelf te wijten, Kees… Welterusten, schat.” Ze gaf me een zoen en we gingen liggen.

“Hé, ik heb kouwe jatten…” Ik gleed met mijn handen tussen Joline’s warme benen en ze gilde. “Hou je poten thuis!” Uit de camper hoorden we commentaar. “Kees Jonkman, als jij de maagdelijkheid van mijn lieve zusje…”

Joline onderbrak Ton meteen. “Te laat!!!” Een grinnik was het antwoord, gevolgd door: “Handjes boven de slaapzak, Kees!” Ik zuchtte diep. “Hebben we een keer geen last van die irritante klote-beer van je, gaat een van je broers zich ermee bemoeien hoe ik slaap…” Joline riep zachtjes: “Dank je wel, Ton, voor je bezorgdheid!”

We hoorden Clara zeggen: “En wie waakt er over mijn maagdelijkheid? Nou??” Meteen gevolgd door Melissa: “Te laat!!!” Daarna was het stil…

De volgende ...