Pure Chocolade - 80% Puur - Sex Verhalen

Pure Chocolade - 80% Puur

... selectief te zijn wanneer ik de techniek gebruik, anders valt het direct op bij Wilma en haar handlangers.

Bij vertrek, belooft Anton me op de hoogte te houden over zijn vorderingen en hij zal ook proberen de fysieke locatie van de servers en de plek waar Alexandra’s moeder wordt vastgehouden te achterhalen.

Ik ruim de resten van onze sekspartij in de keuken nog even op en in gedachten ben ik bij Alexandra, ze heeft nog steeds geen contact met me opgenomen en dat baart me toch wel wat zorgen. Hoe zou het met haar gaan? Ik kan de slaap ook moeilijk vatten en als ik dan in slaap ben gevallen heb ik angstaanjagende dromen over drugscriminelen, Alexandra die gemarteld wordt en Anton, die van me eist dat ik hem keer op keer neuk.

***

Als ik de volgende ochtend opsta blijkt dat ik een kort berichtje van Alexandra heb ontvangen:

“geen privacy, ben oké, xxx”

Dit stelt me enigszins gerust, maar de gedachte aan haar laat me niet los. Ik ga aan het werk en de dag verloopt verder soepel. Geen berichtjes van Alexandra, geen opdracht van Wilma en het feit dat ik het druk heb, zorgt ervoor dat de dag snel voorbij gaat.

Zo vergaat het ook de rest van de week en op vrijdag krijg ik dan een bericht van Wilma:

“Maandagochtend om 7:00, haven Antwerpen, pier 64”

Ik breng Anton op de hoogte en hij zal mijn signaal en apparatuur monitoren die ochtend. Ik heb verder geen afleiding dat weekend en ik probeer dan maar afleiding te zoeken door de tuin op te knappen, wat ...

... klein onderhoud aan de woning te verrichten, maar in gedachten ben ik bij Alexandra en bij mijn opdracht voor maandag. Ik ga zondagavond op tijd naar bed en sta maandag vroeg in de ochtend weer op. Na het douchen en scheren probeer ik te ontbijten, maar van de spanning krijg ik niet veel naar binnen. Ik vertrek op tijd richting Antwerpen om maar niet te laat te komen en zonder problemen rijd ik het haventerrein op. De medewerkers aan de poort groeten me, ze kennen me natuurlijk al veel langer en het is niet ongewoon dat ik af en toe de lading kom controleren. Ik rijd door naar pier 64, waar ik staande wordt gehouden door enkele havenarbeiders.

Een gespierde man, tikt aan het raam en als ik het raam open vraagt hij met vlaamse tongval: “Hans?” Ik bevestig en hij gebaart me uit te stappen en hem te volgen. We gaan aan boord van het schip en ik krijg een kop koffie aangeboden. De man blijft in dezelfde ruimte als ik, maar maakt geen aanstalten een gesprek aan te gaan met mij. Ik vermoed dat de havenarbeiders op dit moment de lading in mijn auto verbergen en dat ik een seintje krijg wanneer ik weer kan vertrekken.

Het heeft ongeveer een uurtje geduurd en dan krijg ik van die spierbundel het sein dat ik kan vertrekken en hij drukt mij op het hart dat ik rechtstreeks naar Den Bosch moet rijden en dat ze mij via de apparatuur in mijn auto volgen en dat ik weet welke gevolgen er zullen zijn wanneer ik afwijk van de route en of niet op tijd verschijn in Den Bosch. De auto voelt ...