Gevangen - 1 - Sex Verhalen

Gevangen - 1

... deze naar een van zijn relaties in Nederland gestuurd met de nodige instructies.

Op Schiphol waren het meisje en haar moeder door Bob en Raymond onopvallend gevolgd tot hun eindbestemming. Ze, zo hoorde Freek later, bleken in Hoofddorp te wonen, niet ver van elkaar.

Na een week van observeren was een tijdstip gekozen voor het verzorgen van de bestelling en hadden de mannen zowel het meisje als de moeder, van verschillende locaties, verdoofd en ontvoerd.

Freek wist absoluut zeker dat ze daarbij geen sporen hadden achtergelaten.

Hij keek in de bus en zag in het schemer twee roerloze gedaantes liggen.

"Prima werk, jongens!" sprak hij "Het afgesproken bedrag staat vanavond op jullie rekening. Hoe lang blijven ze nog buiten bewustzijn?

"Nog zeker een paar uur, ze zijn helemaal knock-out want we hebben ze nog een extra spuitje gegeven" zei Bob.

"Top, ik gooi de achterdeur open; leg ze maar binnen neer" zei Freek.

Hij liep naar de achterdeur, toetste de code in en deed de deur open. Het licht sprong aan.

De beide mannen liepen achter hem aan met elk een bewusteloos lichaam over de schouder.

Ze legden de vrouwen elk op een verrijdbaar bed. Daar stonden er vier van in de hal achter de deur.

"Zo maat, klusje gedaan!" zei Bob "Verder is het nu jouw zaak, wij zijn klaar".

Ze liepen de deur uit naar de wagen.

"Jongens, bedankt!" zei Freek "Voor een nieuwe klus weet ik jullie te vinden!". En hij sloot de deur.

Zo, nu was er werk aan de winkel. Hij ...

... verheugde zich op het weekend dat voor hem nu echt begon.

Hij reed de bedden een voor een in de ruime lift aan het eind van de hal. De lift was met een cijfercode beveiligd.

De lift gleed soepel naar beneden en de deuren schoven open.

In de kelder waren een aantal ruime afgesloten kamers, zeg maar cellen, elk voorzien van een sluis met buitendeur en binnendeur en voorzien van een slot met cijfercode.

Hij reed eerst elk bed een cel binnen; naast elkaar gelegen cellen. En sloot de deuren.

Zo, mochten de dames nu wakker worden, dan konden ze in elk geval nergens heen!

Hij ging de cel binnen met het bed met de kleinste gedaante erop en bekeek haar bij het heldere licht eens goed.

Het was het meisje van het vliegveld.

Ongeveer 23 of 24 jaar schatte hij en inderdaad nog zo mooi als hij zich herinnerde. Zachtjes voelde hij even aan haar borsten; mooi groot.

Hij tilde haar op, ze woog niet veel, en legde haar op het bed in de hoek van de cel.

Hij keek om zich heen; de cel was een forse ruimte van vijf bij vijf meter en was van alle gemakken voorzien.

In de hoek stond een bed (overigens zonder dekens of dekbed; nu lag het meisje erop).

Verder waren er in de ruimte een tafel met een stoel, een gemakkelijke bank, een hometrainer en een loopband en een zonnebank; een douchecabine, wastafel en een toilet.

Ook een klein keukenblokje met koelkast en fornuis. Aan een muur hing een flatscreen.

Alles zag er schoon uit constateerde hij tevreden; gereed ...