Redder In Nood - 1 - Sex Verhalen

Redder In Nood - 1

... slaap ben gevallen met mijn hand om mijn pik en met Valerie in mijn gedachten. Maar zoals ik zei, omdat er van mij werd verwacht dat ik professioneel met haar omging, was ze no-go.

Nu was ik op het festival en zag ik, tot mijn verrassing, Valerie een paar rijen achter me staan. Natuurlijk liep ik even naar haar toe om haar te begroeten en ze vertelde dat ze na haar diploma-uitreiking een weekje met vriendinnen naar Spanje was geweest om het te vieren. Dat verklaarde ook haar zongebruinde huid, die haar goed stond. Ze zag er nog beter uit dan dat ik me kon herinneren. Na een kort gesprekje gingen we weer terug naar onze vriendengroepen, maar ik kon het niet laten om zo af en toe een blik in haar richting te werpen. Wow, ze zag er echt goed uit, in een zomers shirtje en een rokje daaronder. Ik speelde met de gedachte om haar even apart te nemen en een poging te doen om haar mee naar huis te nemen, maar ik was zo veel ouder dan zij en wat moest ze dan wel niet van haar ex-bijlesleraar denken?

Het feest ging door, de drank vloeide rijkelijk en er werd flink gedanst. Ik benoemde eerder al dat het erg warm was, en wat gebeurt er als er te veel mensen met te veel drank te dicht op elkaar staan in de warmte? Precies, dan kunnen de emoties hoog oplopen. Als iemand op de voet van een ander gaat staan, kan dat voor sommige heethoofden al reden genoeg zijn om te gaan meppen. We hadden vanuit de verte al wat van deze vechtpartijtjes gezien, maar nu ontstond er één direct naast ons ...

... groepje. Een aantal vrienden van mijn groep sprongen direct er tussen en trokken de ruziemakers uit elkaar, maar ik zag dat Valerie, die een beetje zenuwachtig erbij had staan kijken, per ongeluk een beuk kreeg toen een van de vechtersbazen tegen haar aan knalde. Ze viel hard met haar hoofd op de grond en bleef liggen. Ik was enorm ongerust en liep er zo snel als het kon, door de drukke mensenmassa heen, naartoe. Haar vriendinnen probeerden Valerie bij te brengen, maar dat lukte nog niet. Ik vond dit, midden in het feestgedruis, ook niet de beste plek om te proberen om haar bij te brengen. Ik riep naar mijn vrienden dat ik haar even in veiligheid zou brengen, tilde haar op in mijn armen en droeg haar naar een plek wat verderop, waar geen mensen stonden te springen en te dansen.

Uiteindelijk lukte het mij, samen met haar vriendinnen, om Valerie bij te brengen. Ze was erg verward en gedesoriënteerd, maar herkende ons wel. Ze wist niet goed wat er gebeurd was en kon zich alleen herinneren dat ze had staan kijken bij een gevecht en een duw had gekregen. Ik vond het verstandig om even langs de eerste hulp te gaan. Een van haar vriendinnen, Sonja, ging mee. We namen met zijn drieën de bus naar het ziekenhuis (het was pas 23.00 uur, dus die reden nog gewoon) en zaten 20 minuten later in de wachtkamer van de eerste hulp. Valerie had een flesje water gekregen tegen de schrik en zag er al wel weer iets beter uit, al klaagde ze nog wel over hoofdpijn en duizeligheid. Niet zo vreemd na ...