Mini - 28 - Sex Verhalen

Mini - 28

... zoektocht naar mijn bezemsteel mij parten spelen, als je dat bedoelt.” “Tja… Dan moet je beter zoeken. Ik wil je wel helpen hoor…” “Mooi niet, meneer Jonkman. Als ik mijn bezemsteel nodig heb, lok ik ‘m wel. Met hoge hakken, een mooie panty, een leuk rokje en een bloesje met wat knoopjes te weinig dicht. Zo af en toe iets laten vallen en… BINGO! Succes gegarandeerd.

En nu: slapen. Ik heb meer dan drie kilometer in mijn mooie benen en dat voel ik best wel.” Even later lag ze lekker te slapen. Bij mij duurde het nog even; ik lag na te denken of ik met Rob Boogers net zo’n klik zou hebben als met Ton. En of Melissa… Nou ja, dat zou wel héél apart zijn…

Op dinsdag gebeurde er weinig bijzonders, behalve dat het wennen was om zonder Joline naar Gorinchem en terug te rijden. We zagen elkaar om vijf uur even, toen ik naar huis ging. Ik kreeg van Joline een lekkere knuffel en ze zei: “Ik bel je als ik weg naar huis ga!”

Het loopgroepje trainde ik stevig met een cross-country-run over de Oirschotse Heide. We kwamen onder de blubber terug. Eén van de jongens zei nog: “Kees, als je heiwee hebt naar je militaire verleden, hoef je dat niet op ons af te reageren, hoor”, waarop de rest moest grinniken. Eenmaal thuis ging ik eerst stevig douchen en toen koken. Toen Joline thuiskwam stond er een lekkere groentenmix op tafel. Vrij snel daarna kropen we in bed, want woensdagochtend zouden we Rob ophalen. En Joline had nog behoorlijke spierpijn en ik voelde m’n benen ook wel na de ...

... cross-country…

En om kwart over vijf liep de wekker af. Wassen, scheren, ontbijten en om zes uur zaten we in de auto. In de ontvangsthal aangekomen zagen we dat de vlucht van Rob op tijd zou landen. Joline was wat zenuwachtig; het was de eerste keer sinds het incident met haar ouders dat ze haar oudste broer weer zag. “Maak je geen zorgen lieverd. Hij is vast ingelicht door jouw ouders en Ton, dus hij weet hoe de vlag erbij staat.”

Toch kon ze geen moment stil blijven zitten, zelfs niet met een beker koffie in haar handen. Toen de kist geland was, stond ze als eerste voor de deur.

Die ging uiteindelijk open en als een van de laatsten kwam Rob naar buiten. Ik herkende hem meteen: lang, iets minder breed dan Ton, maar hetzelfde gezicht en dezelfde lach toen hij zijn zus zag. “Jolientje!!!” Hij spreidde zijn armen uit en ze vloog er in. Ik bleef ook nu even op achtergrond.

Ze hielden elkaar lang vast en knuffelden elkaar innig. Toen trok Joline hem naar me toe. “Rob, dit is Kees Jonkman. Kees, dit is Rob, mijn liefste en grootste broer.” Twee even blauwe ogen als van Joline keken me even onderzoekend aan.

Na een fractie van een seconde glimlachte hij en ik kreeg een stevige hand. “Dus jij hebt mijn zus veroverd? Heb je goed aan gedaan, man.” Ik grinnikte. “Wie wie veroverd heeft is nog onderwerp van studie. Maar daar komen we wel uit. Welkom terug in Nederland!” Hij knikte. “Dank je wel. Vier weken verlof. Even uit de vetput. ’s Morgens frisse lucht inademen in plaats ...