Mini - 28 - Sex Verhalen

Mini - 28

... briefje van Ton: “Dank voor het lenen! Vanmorgen vroeg, na een (ahum) intensieve avond en nacht, Claar naar Wageningen gebracht. Tank is weer vol. Gr, Ton.”

En eenmaal boven kleedden we ons om in hardloopkleren. Bij de start van het Cooperparcours zetten we onze stopwatches op twaalf minuten. “Klaar voor die 2900 meter, dame?” Joline keek me vernietigend aan. “Etter…” “Oké, go!” Ze sprintte er vandoor.

Ik volgde rustiger; mijn eerste rondje was altijd langzamer, daarna was ik warm en kwam ik op snelheid. Dat bleek ook wel; na het tweede rondje liep ik nog 100 meter achter Joline, na het derde rondje was ik bijgetrokken. Ze liep overigens op een schema waarin ze 3100 meter zou kunnen halen, en dat hield ze mooi vol.

Na elf minuten passeerden we samen de 2800 meter. “Kom op Jolien… nog een minuut! Even dit tempo nog volhouden, de laatste twintig seconden sprint!” Ze antwoordde niet, maar liep in hetzelfde tempo door. Een halve minuut voor tijd zette ze aan en sprintte bij me vandaan. Dat kon ik niet op me laten zitten, en ik trok bij, wat me overigens best moeite kostte, want zo’n sprinter was ik niet. Exact naast elkaar liepen we de laatste meters, totdat onze stopwatches begonnen te gillen.

“Zo, meneertje….” hijgde ze “…jij bent van mij … en ik zal je laten werken … tot je erbij neervalt … rotzak! … 3050 meter … Beul!” We hijgden allebei, ik net zo goed als Joline. “Lekker hé… Puffend in elkaars armen te staan zonder … het vooruitzicht het bed te moeten ...

... verschonen … Da’s ook wel weer eens prettig.”

Ze steunde even met haar handen op haar knieën. “Dat vooruitzicht hebben … we écht wel … vrijdagavond, sukkel … En jij mag het doen!” Ze kwam lachend overeind.

“Kom… naar huis dribbelen… melkzuur laten zakken. Maar eerst…” Ik omarmde haar. “Je bent… een bikkel… 3050 meter op een Coopertest, na een gewone werkdag, zonder voorbereidingen…

Weinig vrouwen die je dat nadoen, dame! Ik neem… alles terug wat ik… over je conditie heb gezegd.” Ze lachte vermoeid. “Beloning… is de grootste motivator… Oh, wat zal ik… genieten van mijn leren pakje… hoge laarzen, touwen, kettingen en mijn… zweepjes!”

Ik schoot in de lach. “Natuurlijk… Kom, naar huis! Dan maak ik macaroni. Geen zin om… uitgebreid te koken. Koolhydraten zijn goed.” Uithijgend liepen we naar huis. Ik maakte een volkoren pastaschotel met kip en een frisse salade erbij. We gingen eerst eten en daarna pas douchen. Misschien niet zo hygiënisch, maar we wilden eerst allebei goed uitzweten.

En eten konden we buiten doen; de natuur was na de onweersbuien van de dag ervoor mooi hersteld! Toen we gingen douchen deed ik de deuren van douche helemaal open. Joline keek me vragend aan. “Geen hoge luchtvochtigheid… De waterdamp moet een beetje weg kunnen.” Ze fronsde. “Ik vind het maar niks, zo in de open lucht douchen… We zijn voor iedereen zichtbaar!” “Lieve schat, laat de rest van de wereld ook eens genieten…”

Ze snauwde: “Niks ervan. Jij mag genieten, de rest niet. Ik ben de ...