Mini - 38 - Sex Verhalen

Mini - 38

... heel benieuwd of Theo succes heeft om mijn opzegtermijn te bekorten.”

Ik dacht even na. “Jij kent het personeel van Zomers beter dan ik… zitten daar geen geschikte mensen bij?” Joline keek bedenkelijk. “De paar die ik redelijk ken… daarvan ken ik de kwaliteiten en persoonlijkheden onvoldoende. Moet ik eens navragen bij Angelique; als iemand haar als voetveeg heeft gebruikt, kan ik zo iemand niet gebruiken.” Ze keek nadenkend. “Ik weet er sowieso al twee die daardoor niet in aanmerking komen.”

Ik knikte. “Is een mooi selectiecriterium. Want een ding weet ik ondertussen: het criterium ‘moet in het team passen’ staat bij Theo heel hoog in het vaandel. Je kan nog zo briljant zijn, als je een einzelgänger bent of eigenwijs, kom je bij DT niet aan de bak.”

Joline lachte zachtjes. “En hoe ben jij dan bij DT terechtgekomen, mannetje?” Ik keek haar aan. “Via de drie C’s: Chantage, Corruptie en Connecties. Voor de rest beroep ik mij op mijn zwijgrecht.”

Toen we even later onderweg waren legde ik een hand op Joline’s been. “Hé lekkere meid van me… dat heb ik nog helemaal niet gevraagd: heb jij gisteravond wel genoten?” Ze keek me aan. “Heb jij liggen slapen gisteravond? Wat dacht je zelf…”

Ze legde haar hand op de mijne. “Ik heb best wel veel gefantaseerd over dingen die je met elkaar kunt doen. Maar iets als gisteravond had ik nauwelijks kunnen dromen! Je hebt me heerlijk verwend, Kees!” Ik bromde met een ‘Balou-stem’: “Ik heb het gezien Jolientje. Jullie zijn een ...

... lekker stel.” Ze schoot in de lach. “Ja, Balou heeft dingen gezien die hij twintig jaar geleden niet voor mogelijk zou hebben gehouden…”

Ik grinnikte. “Binnenkort plaats ik wel een camera in een van z’n ogen.” Ze keek me met afgrijzen aan. “Je laat ’t Kees! Er komen never nooit niet camera’s in onze slaapkamer!” “Ontspan… Waarom denk je dat ik mijn telefoon altijd in de huiskamer laat liggen?

Van Fred weet ik dat een beetje hacker je smartphone, smartTV, computer enzovoort kunnen kraken en bij je naar binnen kan kijken… Daarom heb ik de camera’s van m’n PC, TV en telefoon afgeplakt. En bij de TV de microfoon ontkoppelt.”

Plotseling kreeg ik een brainwave. “Heee…. Theo zocht ook een ICT-er… Geen hobbyist, maar een vakman… Fred zou een mogelijkheid zijn. ALS hij ten minste weg wil. Straks eens bellen met die schurk. Het zou lachen zijn als hij bij DT zou willen werken.” Joline keek me aan. “Wat is Fred voor een type?”

Ik dacht even na. “Wat is jouw beeld van een ICT-nerd?” Ik hoorde een giechel. “Klein, gezet, slordige kleren, zweetluchtje, uiteraard een dikke bril, vrijgezel omdat niemand het lang met hem uithoudt…”

“Oké dame, tot zover de afdeling ‘stereotypen en vooroordelen’. Fred is daar het tegenovergestelde van. Geen bril, 110 kilo gespierd vlees, goed verdeeld over ruim twee meter lichaam. Enorme handen, in feite te groot voor een normaal toetsenbord.

Vakman op ICT en Cyber-gebied, maar ook een tovenaar met potlood en penseel. Hij is amateur-kunstschilder. ...