Saaie dag in het zwembad - Sex Verhalen

Saaie dag in het zwembad

... hem.

Hij schrok duidelijk toen hij me zag staan. De surveillanten zijn duidelijk herkenbaar aan hun witte shirts en witte shorts. Ook dragen we een pasje op ons shirt, zodat we voor iedereen herkenbaar zijn. Sven was een vlotte gozer, die er best goed uitzag, maar het was duidelijk dat hij nog maar een puber was. Hij was nog meer een jongen dan een man. Wat nerveus liep hij met mij en Anna terug naar het kantoortje van de ehbo. Ik vroeg Sven om te gaan zitten op de stoel waar even daarvoor Anna ook had gezeten. Ik nam zelf plaats op het bureau en Anna stond tegen de behandeltafel die tegen de muur stond achter Sven. Die behandeltafel was eigenlijk gewoon een vaste brancard die tegen de muur vastgeschroefd stond. Eigenlijk was het iets groter dan een brancard, zeg maar de grootte van een bed, maar dan op de hoogte van een tafel. We gebruikten ze om mensen te verbinden als ze gewond waren of om ze bijvoorbeeld in te tapen als ze een enkel verzwikt hadden ofzo.

Nadat ik Sven even goed had laten schrikken door hem te vertellen dat dergelijke flauwe acties als het duwen en laten vallen van andere zwemmers absoluut niet werden getolereerd in dit zwembad, liet ik hem uitleggen waarom hij het had gedaan. Hij stamelde dat hij het eigenlijk niet wist en dat hij spijt had.

"Zou het misschien zo kunnen zijn dat je Anna eigenlijk wel een heel erg leuk meisje vind, maar dat je het niet durft te zeggen en dat je daarom gaat lopen pesten om haar aandacht te trekken?" vroeg ik aan ...

... Sven.

Hij liep rood aan en gaf fluisterend toe dat hij Anna inderdaad eigenlijk wel een heel lief en mooi meisje vond. Over hem heen kijkend, zag ik dat Anna achter hem een grote glimlach op haar gezicht kreeg toen ze dit hoorde.

"Mooi, dan is dat ook weer opgelost," zei ik, "maar als je verliefd bent op een meisje dan kun je dat beter op een wat minder kinderachtige manier laten blijken. Dat werkt echt beter."

Sven knikte en keek met een rood hoofd even snel over zijn schouder naar Anna. Ik stond op en liep naar Anna toe. Met al dat gedoe rondom Sven was het er eigenlijk nog niet eens van gekomen om even goed naar haar schaafwondjes te kijken. En dat was toch in de eerste plaats de reden dat ze naar de ehbo-post was gekomen. Ik vroeg Anna om even op de rand van de behandeltafel te gaan zitten. Ze nam plaats en ik keek even naar de wondjes. Het viel gelukkig nogal mee; het waren maar twee hele kleine plekjes. Ik zei haar dat ik er wat zalf op zou smeren en dat ze er verder niets aan hoefde te doen. Uit de verbanddoos pakte ik een tubetje betadine-zalf en vroeg aan Anna om wat voorover te buigen, zodat ik beter bij het wondje op haar schouder kon. Dat deed ze en ze gooide haar lange haren over haar andere schouder. Het was wat onhandig, omdat het schaafwondje half onder het schouderbandje van haar badpak zat. Ze voelde dat ik wat zat te prutsen rondom dat bandje.

"Zit dat bandje in de weg?"

"Nou, eigenlijk wel een beetje," antwoordde ik, "anders zit het straks ...