Negen Dagen Tot... - Sex Verhalen

Negen Dagen Tot...

29 december.

Voor iedereen, die kleine kinderen heeft, moet dit heel herkenbaar zijn: Want het is maar goed, dat we al heel vroeg zijn gaan slapen, want Emily is al heel vroeg wakker, het is amper half zeven, als ze vol energie onze slaapkamer in stormt en op ons bed springt. Gelukkig was ik al wakker, toen ze de deur van de slaapkamer opende, en kan haar al meteen opvangen, voordat ze al te wild wordt.

‘Ome Jack! Kom je met me spelen?’

Ik lach. ‘Rustig aan, Emily! Het is pas half zeven! Ik moet me nog douchen, scheren en tandenpoetsen. En dan moeten we nog ontbijten, en dan is er pas tijd om te gaan spelen.’

Het meisje kijkt beteuterd. Maar ze begrijpt wel meteen, dat ik niet meteen met haar kan gaan spelen. Ze heeft schijnbaar wel heel goed onthouden, dat ik beloofd had met haar te zullen spelen.

Ik zeg dan: ‘Ga nog maar even in de kamer met je speelgoed spelen. Dan komen wij er zo aan!’

‘Maar ik moet ook plassen, en ik weet niet waar hier de wc is.’

‘Aha, misschien is dat een klusje voor tante Sally!’

Ik hoor wat gekreun van onder het dekbed. Ik fluister bij Emily in haar oor: ‘Tante Sally kan niet zo goed tegen kietelen. Misschien als je haar in haar zij kietelt, dat ze wel opstaat en met je naar de badkamer gaat!’

Emily giechelt en begint dan Sally te kietelen. Ik hoor en zie Sally dan lachen.

‘Oh, laat dat! Ik sta al op!’

Glimlachend komt ze dan onder haar dekbed vandaan.

‘Goedemorgen, Emily!’

‘Goedemorgen, tante Sal!’

Dan ...

... kruipt Sally naar me toe en geeft me dan een zoen.

‘Goedemorgen, ome Jack!’

‘Goedemorgen, tante Sally!’

Emily giechelt als we elkaar kussen. We kijken elkaar dan even aan en na een knipoog van mij, beginnen we allebei Emily te kietelen, waardoor die het uitschatert van het lachen. Dan pakt Sally Emily op en draagt haar naar de badkamer.

Ze roept tegen mij: ‘Ik ga me even wassen, en dan doe ik gelijk Emily even in bad. Maak jij dan alvast het ontbijt klaar?’

‘Dat is goed!’

Ik trek me even vlug een joggingpak aan en ga dan het ontbijt klaarzetten. Maar terwijl ik dat doe, gaat de deurbel. Dat kan niemand anders zijn als Marijke en dat blijkt ook zo te zijn. Ik laat haar binnen.

‘Ah, weer terug?’

Ze knikt. ‘Ik ben gisteravond laat terug gekomen, maar jullie leken al te slapen. Dus ben ik maar alleen in bed gekropen.’

‘Hoe is het met Gerard?’

‘Hij is nu buiten levensgevaar, maar jullie hadden echt niet veel later moeten komen. Maar hij moet nog wel even in het ziekenhuis blijven. En ik zou vanmiddag graag even terug willen.’

‘Geen probleem, Emily heeft helemaal geen problemen gemaakt.’

‘Oh, daar ben ik blij om! Daar heb ik me wel even zorgen over gemaakt!’

‘Ze is sterker, dan je zou denken. En ook slimmer, dan je zou vermoeden. Ze heeft het over de ruzies met jou en Gerard gehad.’

‘Ja, dat had ik wel kunnen weten. Haar ontgaat niet zo heel veel.’

Ik zeg dan: ‘Je zal nog wel geen boodschappen in huis hebben gehaald. Waarom ontbijt je hier ...