Jennifer En De... - 12 - Sex Verhalen

Jennifer En De... - 12

De blessure van Robert herstelt voorspoedig en een week later vervolgen ze hun weg. De daarop volgende weken slagen Jennifer en Robert er in een gedeelte van de achterstand in te halen, maar het zorgt er wel voor dat er lange dagen gedraaid moeten worden. Het gaat een beetje ten koste van het plezier, maar het is niet anders. Deze ochtend echter besluiten ze dat ze genoeg van de achterstand hebben ingelopen en dat het weer tijd is om te gaan genieten.

" Weet je hoe lang het geleden is dat ik een vrouw in mijn armen heb gehouden? " vraagt Robert.

" Mylana, drie weken geleden " geeft ze droog antwoord.

" Inderdaad, drie weken geleden. We hebben zelfs geen puf meer om met elkaar de liefde te bedrijven " gaat Robert verder.

" Klopt. Je hebt helemaal gelijk. Tijd om het roer weer om te gooien. Dan duurt het maar een week langer en als het zo uitkomt passen we de route maar aan " geeft Jennifer toe.

Dankbaar kust Robert zijn oudere zus. De hele dag fietsen en voor de rest nergens oog voor hebben stond hem steeds meer tegen.

" Daar verderop is een mooi tentje om te eten " wijst Jennifer en een glimlach breekt bij Robert door.

Ze zitten inmiddels in Zweden, de temperatuur is best redelijk, maar veel contact met de bevolking hebben ze nog niet gehad. Tijd om de plaatselijke cultuur eens op te snuiven dus. Voor de eettent/kroeg zetten ze hun fiets naast een tweetal andere fietsen en lopen de zaak binnen, die er vrijwel verlaten bij ligt. Een oudere man en een jonge ...

... meid zitten aan een tafeltje te eten, dat is het wel zo'n beetje. Een onverschillig uitziende vrouw staat achter de toog, een begroeting kan er nauwelijks af. Al snel hebben ze door dat de twee eters net als zij uit Nederland komen en aangezien Jennifer en Robert wel van gezelligheid houden, zetten ze zich bij het tweetal aan de tafel, na eten te hebben besteld bij de vrouw. Jan en Charissa heten ze, opa en kleindochter uit Best, net als Jennifer en Robert op een fietstocht door Europa. Toeval bestaat dus. Jan is een nog goed uitziende man van begin 60, Charissa een meid van net 20. Klein, maar fijn gaat zonder meer voor haar op. Niet al te lang is ze, net 1.60 m, maar met een mooi, sportief lichaam, met de rondingen op de juiste plaatsen. Wat het meest aan haar opvalt zijn haar rode haren, bijna oranje eigenlijk. Haar huid is dan ook behoorlijk blank en ze zal het niet makkelijk hebben om niet te verbranden beseft Jennifer. Meteen is er een klik, lotgenoten treffen in het buitenland zorgt daar al makkelijk voor. Het blijkt dat opa de zorg voor Charissa zo'n vijf jaar geleden op zich heeft genomen, na dat haar ouders bij een verschrikkelijk ongeluk om het leven zijn gekomen. Zelf is Jan een jaar geleden ook nog eens weduwnaar geworden en nu staan ze er met zijn tweetjes alleen voor.

" Deze reis is een bedankje voor de afgelopen vijf jaar. Quality Time zeg maar. Voor ik verder ga met mijn studie gaan we er even met z'n tweeën tussenuit. Als iets me duidelijk is geworden is ...