Onvoorziene Gevaren - 5 - Sex Verhalen

Onvoorziene Gevaren - 5

... de bank geleid. Francois schonk wijn in. Eerst een klein beetje om te proeven. De dames op de bank, de heren in de leunstoelen. Kennismaken! Jean, de jongen die Frans sprak, vertelde dat hij geboren was in Parijs. Vlakbij de Notre Dame. Isabel knikte. Ze was in Parijs geweest. Ze kende de oude stad een beetje. Hij vertelde dat hij op z’n 8ste jaar naar Nederland was gekomen. Francois was in Nederland geboren, maar hij had een Franse moeder. Ze hadden elkaar een paar jaar geleden ontmoet en waren samen een Frans restaurant begonnen. “Maar vanavond zijn we vrij voor jullie. Ze moeten het daar maar zonder ons doen.”

Paula vertelde dat ze op het moment werkeloos was, maar geruime tijd op een verzekeringskantoor gewerkt had. Het viel Isabel op dat de mannen geen idee hadden dat ze hier ‘gevangen’ zaten. Vermoedelijk gingen ze er vanuit dat het hier een soort ontmoetingsplaats was en dat een ieder straks gewoon naar huis ging.

“Et toi, Isabel? En jij, Isabel?” Het was Jean die het zei.

“Ik ben verkoopster in een kledingwinkel, maar helaas voor jullie, alleen dameskleding.”

“Vandaar jullie excellente smaak voor de jurken. C’est magnifique!” Weer dat Frans. Het klonk zo melodieus, maar moeilijk te volgen. Dit keer vertaalde Jean het niet.

Het eten werd opgediend. Francois ging naast Isabel zitten. En Paula en Jean aan de overkant. De maaltijd was rijkelijk en smaakte geweldig. De gesprekken waren vluchtig. Tot er iets heel interessants gebeurde.

Francois zei op ...

... een zeker moment: “Ik heb jou hier nog niet eerder gezien.”

“Dat klopt,” antwoordde Isabel, “ik ben hier nog maar een paar dagen.”

Hij knikte. “Ik ben blij dat jij er bent, de vorige dame was niks.”

Isabel spitste haar oren! “De vorige?” echode ze.

“Ja, de dame die eerst bij Paula was.”

“Oh! Ja, ik had zoiets gehoord van Paula. Die mocht haar ook niet.”

“Kan ik me goed voorstellen.”

“Waar is dat meisje nu?”

“Geen idee. Het enige wat ik wel weet, is dat als een vrouw niet langer meer voldoet, ze overgeplaatst wordt.”

Isabel knikte. Dit was waardevolle informatie. Ze ging er verder niet op in. Geen enkel risico mocht ze lopen.

De maaltijd verliep heel plezierig. Vooral Jean was humor. Wat hij zei met z’n Franse accent en soms z’n Franse woorden klonk zo geestig. De wijn vloeide rijkelijk. Eindelijk werd er een punt achter gezet. Ze stonden op. Terwijl de tafel snel werd afgeruimd rookten Paula en Isabel een sigaret met behulp van een lang pijpje. Ook dat kon de mannen bekoren. Toen ze klaar waren kwam Francois hen halen. Paula en Isabel moesten op de bank plaatsnemen. Hijzelf ging tussenin nadat hij eerst zijn colbert had uitgedaan. Jean nam de leunstoel.

Francois sloeg direct zijn armen om Isabel en Paula heen en trok hen naar zich toe. Hij kuste Paula met open mond. Isabel zag hun tongen dartelen en ze dacht terug aan een paar avonden geleden toen de vader van John hetzelfde deed. Toen had ze Paula voor de eerste keer ontmoet. Wat is er in een ...