Sandra komt los (1) - Sex Verhalen

Sandra komt los (1)

... niet loslaten. Hoe moet ik dit aanpakken. De laatste keer dat ik heb geflirt, was toen ik Bert leerde kennen. De hele week heb ik Jan op het werk een beetje zitten te ontlopen, omdat ik me geen houding weet te geven. Van de andere kant ben ik al een tijdje bewuster met mijn kleding en uiterlijk bezig. Niets extreems maar dingen als, hoe zien mijn benen eruit onder dat rokje, welk hakje is dan beter of hoe mijn kont eruitziet in die nieuwe jeans. Een maand terug heb ik zelfs een kwart-cup BH gekocht om voor een stoute gelegenheid mijn tepels door een los bloesje te laten priemen. Heb die alleen nog niet durven dragen en alleen nog maar over gefantaseerd…haha. Deze vrijdag wordt er afscheid genomen van een collega en na het werk gaan we met de afdeling naar een café om was te borrelen. Gelukkig komt Jan bij mij staan en hoef ik hem niet te gaan opzoeken. Met een glaasje wijn op voelde ik voor de eerste keer geen onrust in mijn buik, als Jan in de buurt is. Het was supergezellig en toen er collega’s naar huis begonnen te gaan, kreeg ik pas door dat ik de hele avond alleen met Jan had staan kletsen. Zouden andere daar wat van denken, ging er gelijk door mij heen, als Jan mij recht in de ogen aankijkt en zegt, “ik vind je echt leuk, weet je dat?” Ik klap even dicht. Dat we elkaar leuk vinden was al langer duidelijk, maar de manier waarop hij het zei, betekende “˜leuk, leuk, echt leuk dus’. Terwijl ik Jan glimlachend aankeek, slikte ik de brok in mijn keel weg, om daarna te ...

... zeggen dat dat wederzijds was. De ongemakkelijke stilte die er dan valt wordt onderbroken door een andere collega, “zullen we nog een laatste drinken”. Zelf pak ik een spa-tje omdat ik nog moet rijden en er worden nog wat anekdotes over de vertrekkende collega verteld, waar hartelijk om gelachen wordt. Als ik aanstalten maak om ook naar huis te gaan, zegt Jan, “Moet ook gaan, ik loop wel met je mee naar de parkeergarage”. Over straat lopend weten we echt niet waar we over moeten praten en de spanning is voor mij niet meer te doen. Uit wanhoop begin ik over het werk van komende maandag te praten en als onze paden gaan scheiden om ieder naar onze auto te lopen, pakt Jan mijn hand vast. “Ik vond het gezellig met jou vanavond en wat ik daarstraks zei, meen ik echt”. We staan elkaar aan te kijken. Ik sta verstijft en weet niets uit te brengen. Jan slaat nu de andere arm om me heen en we bewegen langzaam naar elkaar toe. Als onze gezichten een centimeter of 15 van elkaar zijn sluit ik mijn ogen en wacht af. Ik voel zijn lippen op de mijne en open langzaam mijn mond om weg te zakken in een tedere tongzoen. Mijn armen omhelzen hem terwijl mijn handtas op de grond valt, gaat de zoen over in heftig en houd ik hem steviger vast. Ik weet niet meer hoelang we gezoend hebben, maar ik wilde hem niet meer loslaten. Ik wilde dat dit doorging, maar kwam uit mijn roes toen Jan mij losliet en zij, “wow, sorry, ik weet niet of dit de bedoeling is”. Ik moet een paar keer diep ademhalen en zeg dan ...