Mijn Jeugdliefde Daniëlle... - 5 - Sex Verhalen

Mijn Jeugdliefde Daniëlle... - 5

Vrijdagmiddag, ik was net thuis en rond 16.00 uur kreeg ik een appje. Mijn vrouw hoorde het en vroeg wie dat was. Ik zei dat het een appgroepje van het werk was waar ik eigenlijk niet in wilde zitten en reageerde dan ook niet. Niet direct althans. Toen mijn vrouw een rondje met de hond ging opende ik snel het appbericht. Een foto van Daniëlle, superstrakke jeans droeg ze, de stof omsloot de benen en haar middel prachtig. Doordat ze haar shirt iets opgetild had was een half ontblote buik zichtbaar. De licht zongebruinde huid zag er zo zacht en warm uit. Ze had de foto voor de spiegel gemaakt en haar gezicht was afgeschermd door de telefoon die zie in haar hand vasthield. De tekst onder de foto luidde: “Kun je me aan denk je?” Mijn vrouw zou zo wel terug zijn dus ik schreef terug dat ik weinig kans had nu om te appen maar dat ik haar zeker aan zou kunnen. Er volgde nog zo’n foto, dit keer was haar buik bedekt maar trok ze met een hand haar strakke jeans nog iets meer omhoog waardoor een cameltoe zichtbaar werd. Ik was al opgewonden geraakt door die eerste foto maar nu moest ik toch even mezelf herpakken. “Weet je het zeker?”, stond bij de foto. “Ja ik weet het heel zeker!”, schreef ik terug. “Morgenmiddag 13.00 uur heb je een afspraak bij de bank, mijn bank, kom op tijd”. Mijn vrouw kwam binnen en ik legde mijn telefoon weg terwijl er een nieuw geheim in mijn hoofd opgesloten zat.

Zaterdag middag 12.45 liep ik de bank binnen, een klein regionaal kantoor, waar normaal een ...

... man of 5 werkzaam zijn. Er was alleen niemand en ik nam plaats op het bankje. Daniëlle verscheen maar liep langs me heen richting de receptie, ze prutste een beetje bij de balie en tot mijn verbazing hoor ik de reeds gesloten schuifdeuren klikken, ze gingen op slot. “Wat doe je?”, vroeg ik. Daniëlle antwoordde dat ze vandaag alleen was op het kantoor, normaal met zijn tweeën maar haar collega had vanmiddag even vrij genomen. Vanwege Corona mochten er maximaal twee mensen aan het werk. Aha, ik begon het te begrijpen. “Komt u maar even met me mee”, vroeg ze vriendelijk en ik gehoorzaamde door netjes achter haar aan te lopen. De strakke jeans waren vandaag ingeruild voor een soort truttig mantelpakje, de zogenaamde 'bedrijfskledij', ik had daar niet zo veel mee maar goed. Eenmaal in het kantoor nam ze plaats achter haar bureau en ik zette me in de stoel tegenover haar. “Leuk hè”, vroeg ze. “Ja best wel”, zei ik. “ Niet alleen vandaag bedoel ik maar gewoon dit spel van 7 keer dit en dat, ik hoop dat je het leuk vind”, vroeg Daniëlle. Ik zei: “Misschien is dit wel het meest spannende wat me ooit is overkomen “. Ze zei: "Oh ja, denk je dat of weet je het?" en ik kon alleen maar zeggen dat dit echt het spannendste ooit was.

Ze zette zich af aan het bureau en haar stoel rolde wat naar achteren, ze maakte de bovenste knoopjes los van haar blouse en spreidde haar benen licht. In een flits zag ik de contouren van haar kruis door de donkerblauwe stof. “Vind je me mooi?”, vroeg ze? Ik ...