Moeder Biedt Troost - Sex Verhalen

Moeder Biedt Troost

... Hoe kon je zo stom zijn?” Ze nam de kleine rolkoffer van me over. “Is dit alles wat je hebt?” Ik knikte. Dit was letterlijk alles. De rest had ik halsoverkop moeten achterlaten. Ik had het goed verkloot!.

“Hoe is het met pa?” vroeg ik terwijl mijn moeder me naar boven begeleidde en de deur van mijn oude jongenskamer opende. “Niet zo best jongen. Hij wordt steeds vergeetachtiger. Laatst was hij zelfs vergeten dat hij al jaren vanaf zijn middel verlamd is…” Ze keek me even vertwijfeld aan. “Ja?...en toen mama?” spoorde ik aan. Ze schudde vertwijfeld haar hoofd heen en weer. Tranen welden op in haar ogen. “Hij wilde opeens…...de liefde met me bedrijven, de lieve schat.” Ze snikte. “Hij rolde bovenop me en probeerde me….” Ze keek me vertwijfeld aan en zocht naar de juiste woorden, “Hij probeerde me te... penetreren Benno.” Ze draaide haar hoofd weg zodat ik haar tranen niet hoefde te zien. “En dat lukte natuurlijk niet…..” vervolgde ze. “Het was zo’n teleurstelling voor hem Benno...hij huilde als een klein kind toen hij doorkreeg dat het niet ging lukken” Ze begroef haar huilende gezicht tegen mijn borst. Ik omarmde haar en streek met mijn handen door haar haar. “Shit mama, dat is echt klote zeg!”

Ik drukte haar dicht tegen me aan. “Huil maar mama, het helpt niet, maar het lucht altijd op, toe maar.” Maar ook ik voelde nu de waterlanders in me opkomen. Voor het eerst sinds mijn schaamtevolle aftocht uit mijn geborgen, perfecte leventje voelde ik de onherroepelijkheid van ...

... alles wat me gebeurd was. Ik kende de familie van mijn vrouw. Die vormden een blok. Als je er uit lag, dan kwam je nooit meer tussen! Ik zou zelfs blij mogen zijn als ik mijn dochters nog een paar keer zou mogen zien. Wat een ellende! Hoe moest het nu verder?

Nu rolden ook mij bij de tranen over de wangen. Daar stonden we, moeder en zoon, huilend in elkaars armen. Ze maakte zich na een tijdje van me los en veegde de tranen van haar wangen. “Kom, laat je koffer maar hier, we gaan naar beneden. Je hebt gelijk, tranen helpen ons niets en vader zal vast heel blij zijn je weer te zien.” Ze pakte mijn hand en samen liepen we de trap af naar beneden.

Oude herinneringen

Ik keek naar de enorme verzameling familiefoto’s die overal langs de trap hingen. Foto’s van lang vervlogen, gelukkiger, tijden. Ik hield even stil bij een oude familiefoto. Daar zat ik, een vrolijk jochie met een blinkende lach, trots bij mijn vader op schoot, samen met mijn iets oudere zusje Ellie. Daarnaast stond moeder, ook stralend lachend, een hand op vaders schouder. Wat waren ze jong en knap! Zij zal op die foto niet ouder dan vijfentwintig jaar zijn geweest, mijn vader een paar jaar ouder. Wat had mama toen een geweldig figuur! Het viel me nu pas goed op. Ze lachte me verleidelijk toe vanaf de foto. Dezelfde verleidelijke lach als die van mijn secretaresse eerder op de dag. De glimlach waar alle ellende mee begon….

Mama lachte naar me. “Wat waren we een gelukkig gezinnetje toen hé?” Ik knikte en ...