Lotte - Lust Actually - Sex Verhalen

Lotte - Lust Actually

... erg van, veel meer dan daarvoor maar toegeven aan mijn onderdanigheid durf ik nog steeds niet. Dat stuk druk ik weg, behalve wanneer ik geil ben en gelukkig ben ik dat vaak. Zo zit ik in een draaikolk van gemengde geile gevoelens en ik voel me er toch happy bij.

Met die gedachte speel ik met het kaartje van Pierre. Ik wist dat ik er weer een keer mee geconfronteerd zou gaan worden en iets in wil het ook of wilde het al langer. Onbewust heb ik het niet aangedurfd om het kaartje weg te gooien wetende dat ik daar ooit spijt van zou krijgen. Dat het kaartje zich nu openbaart kan ik niet verklaren. Ik sluit mijn ogen en rust met mijn hoofd tegen het hoofdkussen van de treincoupé. Mijn gedachte gaan terug naar het laatste gesprek dat ik met hem had vlak voordat ik Vlieland verliet deze zomer. Dan neem ik een besluit. Ik open mijn telefoon en mail hem het volgende:

“Beste Pierre, Ik zou graag een gesprek met u willen over een paar vragen die ik niet beantwoord krijg en die te maken hebben met mijn afstudeeropdracht. Zou u mij kunnen bellen of mailen.” Ik sluit af met mijn 06 nummer, twijfel twee tellen en druk dan op verzenden. Hierna berg ik het kaartje op en sluit mijn ogen voor het laatste stukje van de treinreis naar mijn ouderlijk huis. Ik reken er niet op dat hij gaat reageren. In mijn gedachte maak ik mij op voor twee dagen heerlijk alleen thuis, de kerstdagen voor mijn ouders voorbereiden want die komen op eerste kerstdag aan. Op Kerstavond ga ik lekker languit op ...

... de bank liggen zwijmelen van Love Actually, mijn ultieme guilty pleasure. Een film waarin ik zo heerlijk kan in kan wegzakken. De romantiek van de film overlaten gaan in pure lust. Hoe heerlijk kan het zijn.

Het huis is koud wanneer ik binnen ben en het eerste wat ik doe is de verwarming aanzetten en een heerlijke kop thee voor mijzelf maken waarmee ik lekker bij open gashaard ga zitten. Ik snuif de lucht van het nest op. Hier ben ik opgegroeid, hier liggen mijn eerste stapjes van klein meisje naar zelfbewuste stille introverte onderdanige vrouw. Ik ril bij die gedachte en pak mijn telefoon en er gaat een schokje door me heen. Er is een reactie van Pierre en met ingehouden adem open ik het mailtje.

“Dag

Lotte

, dat is lang geleden en ik ben blij iets van je te horen. Natuurlijk ben ik bereid om je vragen te beantwoorden maar ik geef er de voorkeur dit toch persoonlijk in een één op één gesprek met je te doen. Ik weet niet waar je nu precies bent maar als het niet te ver is dan kan dat morgenavond wat mij betreft. Het lijkt me heerlijk om je weer eens diep in de ogen te kunnen kijken en ik ben benieuwd naar de vragen die je voor me hebt of waar je mijn mening over wilt polsen. Ik hoor het graag van je. Gr Pierre.”

Ten eerste had ik niet verwacht dat hij zo snel zou reageren en ten tweede schrik ik van de opmerking dat hij mij weer eens diep in mijn ogen wil kijken. Ik word er onrustig van en flarden van mijn belevenissen op Vlieland worden in mijn hersens weer ...