Woodstock - 3 - Sex Verhalen

Woodstock - 3

Dit verhaal is een vervolg op ‘Summer of love’ en is gebaseerd op de dagboeken van mijn tante July, de oudste zus van mijn moeder. Ze studeerde in de jaren 60 in Berkeley-San Francisco en was een echte meid van haar tijd, een hippie met veel seks en vrije liefde. Ik beschrijf hier hoe ze meehielp om van Woodstock zo’n groot succes te maken

Nadat we naast het festival-hoofdkwartier ons kampement hebben opgeslagen en we ons avondeten op hebben vraag ik Keith met me mee te lopen om de omgeving te gaan verkennen. Ik wil morgen in de praatsessie goed weten waar ik het over heb als we het terrein gaan indelen. Na onze neukpartij in Yellowstone Park heeft Keith me tijdens de reis in de bus verschillende keren opgezocht en hebben we veel zitten praten over hoe we de merchandise zouden kunnen organiseren. Samen kwamen we op het idee een soort van bazaar als uitgangspunt te nemen, gaandeweg merkten we dat we goed met elkaar kunnen opschieten en zo kwam het dat Keith mij zijn hulp aanbood bij de verdere uitwerking.

Filippini fun

We lopen even het hoofdkwartier binnen en Artie schetst ons op een velletje papier ongeveer de indeling van het terrein. Al wandelend over het terrein en elkaar wijzend op mogelijkheden beginnen Keith en ik een beeld te krijgen van wat een goede indeling zou kunnen zijn. De ligging van de glooiende weilanden vormen het natuurlijke amfitheater en aan de voet daarvan komt het grote podium. Daarom heen liggen allerlei velden die kunnen worden gebruikt ...

... voor kamperen en parkeren. Schuin achter het podium ligt een terrein wat volgens ons geschikt is om de bazaar te vestigen. Het is goed bereikbaar vanaf zowel het concertterrein als de kampeer velden én het ligt tegen een bosrand aan waarachter het Filippini meer ligt. Mensen kunnen zo van alle kanten gemakkelijk de merchandise bereiken en in de bosrand kunnen mensen kleine kraampjes opzetten. Als er dan ook nog goede routes worden bewegwijzerd zou het in orde moeten komen. Belangrijk om het hier morgen over eens te worden met elkaar.

Keith en ik wandelen de bosstrook door en komen dan aan bij het Filippini-meer dat we al vanuit de verte zagen liggen. Dichterbij is het veel groter dan het vanaf de heuvel leek en dit zal wel een bron van veel waterplezier worden voor de bezoekers van het festival. En yés, ík ga er nu als éérste van alle Woodstockies in, zonder overleg met Keith kleed ik me snel uit tot ik bloot ben en duik het water in. Hoog tijd voor mijn beweging, ik ga eens even lekker een half uurtje baantjes trekken. Even later voegt Keith zich ploeterend bij me: ‘Hey partner, je had me wel even mogen waarschuwen hoor’ zegt hij hijgend. Tussen twee slagen door kijk ik hem even aan, geef hem een knipoogje en peddel ijverig door.

Het meer heeft een behoorlijke lengte en ik besluit het een paar keer op en neer te zwemmen. Tegen de tijd dat ik daarmee klaar ben heeft Keith het allang opgegeven, hij ligt aan de kant zich genietend te koesteren in de late avondzin. Nat en ...