Buitengewoon en onverwerkt – Deel 1 - Sex Verhalen

Buitengewoon en onverwerkt – Deel 1

... buik, mijn tieten en billen beginnen te hangen en het grijs in mijn haren is ondanks de maandelijkse verfbeurten nauwelijks nog te bestrijden.” “Ben je klaar Ineke?” “Hoe bedoel je?” “Ben je klaar met het afkraken van jezelf? Dan zal ik je zeggen wat ik zie.” “M..maar.” “Ik zie een vrouw van 53 jaar die al langere tijd niet krijgt waarna zij verlangt.” Ik hoor hoe ze lacht. “Wie zegt dat?” “Dat zegt je vriend die zelf, zoals je weet, ook veel te kort komt.” “Één uur John!” “Oké, mountain- of tourbike.” “Doe maar mountainbike. We doen de 16 km. ronde over de Tevener heide.” “Weet je het zeker? Het heeft vannacht geregend.” “Heel zeker! Ik wil me smerig maken.” “Dan ben je bij mij aan het juiste adres.” Ik hoor hoe ze lacht. “Tot straks John.” Ik voel beweging in mijn vooronder. KleinJohnny, meld zich. Het was niet hetgeen Ineke zei, maar dat wat tussen het gezegde doorklonk dat de oorzaak is van mijn plaatselijke verstijving.

Ineke’s fiets staat al in de voortuin wanneer ik mijn auto voor hun deur parkeer. Ik bel aan, pak de fiets en bevestig die op de fietsdrager achter mijn fiets. “Hallo ondeugd.” Ik draai me om en kijk naar Ineke. Ondanks haar overgewicht ziet ze in haar strakke fietskloffie uit om in te bijten. Dat zeg ik haar ook. Ze kijkt om zich heen. “Ik zou je een begroetingskus geven, maar niet terwijl de buren meekijken.” We stappen in de auto. Voor een moment leg ik mijn hand op een van haar blote knieën. Ze kijkt me aan en lacht. “handjes aan het stuur ...

... jongen.” Tijdens onze rit over de heide, lukt het mij niet om Ineke te laten afhaken. Heuvel op moet zij steevast even lossen, maar als we weer naar beneden fietsen haakt zij met ware doodsverachting weer aan. Ongeveer halverwege de route stop ik boven op een heuvel, om wat te drinken. Nog voordat ik mijn bidon aan mijn mond kan zetten komt zij met slippende banden naast mij tot stilstand. Ze is nat bezweet en haar lijf en gezicht zitten onder de modderspetters. Haar haren hangen verwilderd en nat langs haar hoofd. “Wat doe je lieverd? Zo fanatiek ben je nog nooit achter mij aan gefietst.” Ze denkt na. “Ik wil voelen. Voelen dat ik nog leef!” “Als je zo blijft afdalen als net, dan kon dat wel eens niet zo lang meer duren,” lach ik. “Mag ik een slokje ?” “Ik reik haar mijn bidon. Gelijk begint ze te proesten. “Tjee John, hoeveel sportdrankpoeder doe jij op een bidon?” “3 maatscheppen, hoezo?” “Mierzoet!” “Lekker, toch?” Ze gooit me lachend mijn bidon toe “Voor mij mag het minder.” “Minder zoet?” Ze knikt. “De sportdrank?” Ze lacht. “Die ook!”

Terug bij Ineke thuis: “Ben je zo goed en zet mijn fiets al in de schuur, John? Dan zet ik vast het theewater op.” Als ik 5 minuten later via de achterdeur de keuken binnenstap ruikt het al naar muntthee. Het is een vast ritueel dat wij na het sporten enkele glazen van dit verwarmende drankje tot ons nemen. Terwijl ze mij een glas aanreikt zie ik haar handen trillen. “Ben je zenuwachtig lieverd?” Eigenlijk is dit een retorische vraag. De ...