Schuldaflossing - 1 - Sex Verhalen

Schuldaflossing - 1

Een paar jaar geleden zijn mijn man Joost en ik,

Emma

, een zaak in bloemen en planten begonnen. We werken zeer klantgericht en mede daardoor kunnen we langzaam uitbreiden.

Na een jaar kwam Arie, een oude vriend van Joost langs. Hij was werkeloos, maar had wel de juiste opleiding om manager te worden.

We gingen met Arie in zee en de samenwerking verliep heel goed. Hij kreeg zelfs tekeningsbevoegdheid, wat ons veel ontlastte, zodat wij ons met de dagelijkse gang van zaken bezig konden houden.

Vorige week deden wij een investering van € 75.000,00 die Arie financieel afhandelde. Vanmorgen zullen wij de details bespreken.

Arie is al een uur te laat en dat is niks voor hem. Qua tijd is hij altijd erg punctueel. Joost besluit hem te bellen, maar hij krijgt geen gehoor. We wachten de hele ochtend, maar hij is nog niet verschenen. We worden ongerust en Joost besluit naar zijn woonadres te gaan.

Als hij daar aankomt, ziet hij tot zijn schrik dat het hele huis leeg staat. Arie is kennelijk verhuisd.

We bellen de bank. We schrikken nu wel, hij heeft gisteren het hele bedrag contant opgenomen. We overleggen wat nu te doen. Dat hij ons opgelicht heeft wil er vooral bij Joost niet in. “Dat doe je toch niet bij een vriend?” is zijn naïeve reactie, net of het bij een ander wel kan.

“Of we moeten met het bedrijf gaan praten, waar we alles hebben besteld” zeg ik, “misschien kunnen we wat terug krijgen.” Joost knikt. “Dat is wat we kunnen doen” is hij het met mij ...

... eens.

We bellen met het bedrijf en proberen ons probleem uit te leggen. We merken dat ze niet erg begripvol zijn, maar we mogen wel langs komen.

De volgende dag zitten we in het kantoor van de directeur. We leggen de situatie uit en vragen of alles terug gedraaid kan worden, maar hij legt uit dat het zeer gespecialiseerd materiaal is en niet voor andere doeleinden bruikbaar. Terugdraaien kan niet meer.

“Waarom klagen jullie de manager niet aan?” is zijn simpele vraag. “Joost heeft hier problemen mee” leg ik uit, “het is een oude vriend van hem.”

“Dan kan ik weinig voor jullie doen” is zijn antwoord. “Wij komen in grote problemen” is mijn antwoord, “ik wil alles wel doen om dit op te lossen.”

De directeur kijkt mij een tijdje aan. “Misschien heb ik iets” zegt hij, “maar dat ligt meer in de privésfeer.” “Geen probleem” zeg ik vlug, “zeg maar wat wij moeten doen.”

Hij wacht even, dan zegt hij: “In de weekenden heb ik een vrouw nodig die representatief is en mij helpt met allerlei dingen: normale huishoudelijke dingen zoals koken, maar ook gasten kan ontvangen bij mij thuis of mij kan vergezellen naar bijeenkomsten. In het weekend is zij intern en heeft een eigen kamer tot haar beschikking.”

Ik laat deze informatie even tot mij doordringen. Ik kijk naar Joost, die heeft zoiets van “nou ja, waarom niet” maar ik heb het vage vermoeden dat er meer van mij verwacht wordt.

Ik denk razendsnel na, het water komt ons na een tijdje tot de lippen te staan. “Voor hoelang ...