De Wandeling - Sex Verhalen

De Wandeling

Het is inmiddels een paar weken geleden dat we elkaar hebben gezien. Door de hele situatie waar we nu in leven is het niet makkelijk om af te spreken. En dat was nog moeilijker door jouw drukke planning van de afgelopen weken. Ookal spraken we elkaar iedere dag nog via WhatsApp of belden we, toch heb ik je wel gemist.

Ik miste je sprankelende ogen, je lieve glimlach en de schattige kuiltjes in je wangen als je lacht. Het gevoel van je lichaam tegen het mijne als we knuffelen en je zachte lippen tegen de mijne als ik je kus. Maar boven al miste ik het samen zijn, het ontspannen gevoel wanneer je bij me bent en het gevoel dat de hele wereld stil staat als ik je kus of knuffel.

Gezien er zoveel gesloten is en er in het centrum op dit moment weinig te beleven is, hebben we afgesproken om samen een stuk te gaan wandelen in het bos. Even lekker er tussen uit en ontspannen. Maar het beste van alles, even lekker rustig samen zijn en over alles en niks kunnen praten.

Zoals afgesproken kom ik om 11 uur bij jou thuis aan Zodra je de deur opent verdwaal ik meteen in je ogen en word ik begroet door je lieve glimlach. Je vraagt me om binnen te komen terwijl je de laatste dingen doet voor we weg kunnen. Als ik naar binnen stap krijg ik meteen een knuffel en druk je nog wat dichter tegen me aan. Als je me los laat een paar minuutjes later geef ik je een korte kus. “Ik heb je gemist” zeg ik daarna en ik zie de lach op je gezicht groter worden.

Rond kwart over 11 zitten we in de ...

... auto en rijden naar het bos toe. Onderweg komen verschillende onderwerpen aan bod en lachen we een hoop. De tijd vliegt en voor we het weten zijn we er al. Ik parkeer de auto, pak ik mijn rugzak van de achterbank en we beginnen aan onze wandeling. Ik pak je hand vast en kort draai je je hoofd naar me toe en lacht lief. Daarna ratel je weer lekker door over hoe het was op het werk en alles wat je moest doen voor je studie.

Terwijl we steeds dieper het bos in lopen kletsen we lekker door en lachen een hoop. We hebben genoeg te bespreken, maar tegelijkertijd is het net alsof we elkaar gister nog hebben gezien.

Na een tijdje valt het me op dat we bijna niemand zijn tegen gekomen, ondanks dat het zulk prachtig weer is. We zijn volledig afgesloten van de bewoonde wereld en alle zorgen. Het enige dat we horen is de wind en het ritselen van de bladeren. Niks doet er meer toe, nu is het tijd om te ontspannen en te genieten van de mooie natuur om ons heen. Af en toe stoppen we even en maken wat foto’s van het prachtige landschap.

Onderweg hebben we de grootste lol, lachen een hoop en we gaan van het ene onderwerp naar het andere. Al snel zijn we alles vergeten en gaat het over het hier en nu.

Na een klein uurtje wandelen komen we langs een open plek. We zijn al even van de hoofdpaden af en lopen over de smallere paadjes tussen de bomen waardoor het lekker rustig is en we verder niemand tegen komen. We stoppen even en kijken elkaar aan. De zon schijnt heerlijk tussen de bomen ...