Kostbaar Zaad - 19 - Sex Verhalen

Kostbaar Zaad - 19

Het was al laat in de middag en ik stond op het punt om naar huis te gaan toen er een auto voor de praktijk stopte. Er stapte een jonge vrouw uit die haar hand naar me op stak.

“Bent U de huisarts hier in het dorp meneer,” vroeg ze aan me.

“Ja dat klopt,” zei ik. “Wat kan ik voor U doen?”

Ik keek de jongedame aan en kreeg het vermoeden dat ze uit de stad kwam.

Ik had haar hier nog nooit in het dorp gezien.

“Ik zou U even binnen willen spreken als het kan,” zei ze.

“Goed als het een noodgeval is komt U maar mee,” zei ik tegen haar en ging haar voor in de praktijk.

Ik liet haar de spreekkamer binnen en toen ze zat zei ze, “Het gaat over vier woorden. Jonge meisjes. Impotentie, en zwangerschap.

Ik ben

Ellen

de Vries. Journaliste van een krant. We hebben geruchten gehoord dat er hier vreemde dingen gebeuren die misschien niet door de beugel kunnen.”

Ik schrok me rot en vroeg me gelijk af wie er uit de school was geklapt.

De burgemeester of de priester waren het vast niet geweest, en één van de vrouwen die ik hier regelmatig bediende vast ook niet.

Ik schraapte mijn keel even van de zenuwen die door mijn lijf gierde en keek haar aan. Zij zou toch geen einde komen maken aan mijn heerlijke project en opdracht van de gemeenschap, bedacht ik.

“Ik zou echt niet weten waar U het over heeft juffrouw,” zei ik. “Trouwens, ik heb als arts het beroepsgeheim te respecteren. Mocht het al zo zijn, zal ik U toch moeten teleurstellen, daar ga ik U ...

... niets over vertellen, en aan roddels schenk ik geen aandacht.

Ze glimlachte even en wees naar de stoel met de beugels. “Vreemd dat U zo een stoel heeft staan. Dat zie je niet vaak bij een huisarts.”

“Ik ben van alle markten thuis juffrouw. Het ziekenhuis is hier ver vandaan, trouwens ik heb ook voor vrouwen arts gestudeerd.

Heeft U problemen? Dan zal ik U tegen een vergoeding graag verder helpen,” zei ik koel.

Ze liet zich niet zo snel uit het veld slaan.

“Heeft U de stoel dan vaak nodig,” vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. “Heel af en toe,” zei ik koud.

Ze was even stil. Ik zag aan haar gezicht dat ze wat zat te bedenken, en zo te zien was ze door haar vragen heen. “Wat kost het als ik door U onderzocht wilt worden?” vroeg ze toen. “Ligt eraan wat ik moet doen,” zei ik. “Hoezo? Waarom vraagt U dat?”

Ze keek weer naar de stoel. “Ik heb eerlijk gezegd zelf een probleem, dat niets met mijn interview heeft te maken. Aangezien U ook vrouwenarts bent kunt U me daar me misschien wel mee helpen. Ik kan moeilijk of bijna nooit een orgasme krijgen als ik seks heb met mijn vriend.”

“Bent U nog niet bij Uw eigen huisarts geweest of een specialist?”

“Nee, ik ga liever naar iemand die me niet kent. Daar voel ik me niet zo goed bij. Wilt U me onderzoeken?”

Dat kon ik vanwege mijn functie natuurlijk moeilijk weigeren.

“Kleed U maar uit Juffrouw dan zullen we even kijken.” “Helemaal?”

“Alleen Uw onderkleding is voldoende. Dan mag U als U zover bent in de ...