Slet Odette - 37 - Sex Verhalen

Slet Odette - 37

Het zal rond middernacht geweest zijn dat ik op de achterbank van de auto in slaap viel. Ik werd wakker, maar ik bewoog me niet: de langs flitsende lantaarnpalen waren duidelijk genoeg: het is nacht, dus: slaap!

Ik dommelde en uiteindelijk zag ik het ochtendgloren. Heel veel mooie luchten trokken voorbij. Mijn blaas was vol, mijn maag was leeg. Ik was redelijk fit, mijn lijf voelde hypergevoelig aan.

Ik draaide een beetje om de verstijfde spieren de gelegenheid te geven om uit te rekken en Mark, die achter het stuur zat, keek even in zijn spiegeltje.

We keken naar elkaar en knipoogden. Martijn lag onderuit gezakt in de passagiersstoel te snurken. Dat kwam me prima uit, want daardoor kon ik een check-up doen. Die duurde niet heel lang, want Mark stuurde de auto naar een Tankstelle. Daar stapte hij uit en nodigde mij ook uit om op te staan. Met mijn slobbertrui en trainingsbroek was ik helemaal gecamoufleerd en niemand zou kunnen bedenken dat ik één van de geilste sletten van Nederland was. Dat liet ik maar liever even zo en het was duidelijk dat Mark nu ook niet op publiciteit zat te wachten.

We stapten uit. Mark piste in de bosjes naast de parkeerplaats en ik deed yoga oefeningen in de buurt van een afvoerputje. Toen ik klaar was, waren de klinkers die om het afvoerputje lagen donkerder gekleurd. Nu hoefde ik alleen nog maar het probleem van mijn lege maag aan te pakken. Ik liep naar Mark en ik legde hem mijn probleem voor. Hij zei: “Jouw voeding komt altijd ...

... heel nauw, maar het is op… In Nederland is er misschien wel wat, maar in de auto is er niets meer. Kijk maar in de tankshop of er dingen zijn waarmee je een verantwoord ontbijt kan samenstellen”.

Ik keek hem verbaasd aan, maar ik had veel vertrouwen dat ik dit stukje verantwoordelijkheid wel aan zou kunnen. Een tijd geleden was me zelfs de keuzemogelijkheden qua voeding veel te veel, maar ondertussen had ik veel geleerd.

Ik zocht en vond in het winkeltje langs de snelweg een aantal dingen die me prima pasten. Met wat beekwater wat we van Harm in een fles hadden meegenomen, spoelde ik alles een beetje weg. Het was vreemd om na lange tijd weer smaak bij voedsel te hebben. Het voelde alsof ik een kitten was die aan het spinnen was.

Na een kwartiertje stapten we weer in. Martijn ronkte ondertussen gewoon door. Bofkont!

Mark was niet erg spraakzaam en ik lette goed op hem. Toen ik een stukje na Osnabrück merkte dat zijn concentratie afnam, zei ik dat hij echt even naar de parkeerplaats moest om te stoppen.

Hij protesteerde niet en langzaam werd Martijn gelukkig ook wakker. Ik zat er namelijk helemaal niet op te wachten om mijn rijbewijs gestalte te doen. Het beviel mij prima dat ik niet achter het stuur zat!

Ik nam Martijn mee naar een automatische koffieautomaat, haalde de sterkste variant met veel suiker uit het apparaat en voerde hem die. Ondertussen dronk ik voor het eerst sinds tijden weer een bakkie thee. Daar moesten mijn darmen duidelijk aan wennen: het ...