Bollenpellen - 1 - Sex Verhalen

Bollenpellen - 1

Haar ogen, blauwer dan blauw zijn ze…

Vanaf de andere kant van de brede tafel weet ze me steeds weer te vinden met die blauwe lichtbundeltjes van d’r. Haar handen als een automaat de bollen pellend, haar dromerige intens blauwe ogen als een soort radartjes op mij richtend. En dat lieve lachje dat ze me dan laat zien…, met haar felblonde krullenbol en ondanks haar overall is ze het mooiste meisje van de bollentafel…

Mijn moeder had mij al van een andere man, ze trouwde met mijn stiefpa toen ik nog een baby was. Jammer genoeg kwam er nooit een broertje of zusje en misschien sloeg ik daarom geen zomer over om te logeren bij mijn vaders familie in Noord-Holland. Logeren bij zijn jongste broer, die maar liefst zéven kinderen had. Niet dat het daar nou allemaal even leuk was maar er was in ieder geval mijn ‘stiefnichtje’ Rina…

Een tijdje terug wandelde ik enkele dagen met mijn vader in de heuvels van Limburg. Toen vertelde hij me het verhaal van zijn jeugd, die niet gemakkelijk was.

Dit gaat dus over mijn vader, Niko. Het is zíjn ‘summer of love’, zíjn ‘coming of age’ en het speelt zich af in het Hollandse West-Friesland, in de zomer van 1967.

Mijn vader is dan begin zeventien…

Jezelf worden

‘Snótvurdómme Niko!! Haal ik alweer acht bollen achter je kont vandaan’ moppert oom Theo. We zijn met tien man bollen aan het rooien, keer op keer ploegt mijn oom een strook om waardoor een rij bollen boven komt te liggen. Meteen daarna neemt ieder van ons een meter of ...

... vijf voor zijn rekening, in zware canvas-broeken op de knieën door de klei kruipend en met de handen in dikke handschoenen de bollen eruit graaiend. Regelmatig checkt oom Theo een van ons en het lijkt wel of ik op zijn ‘zwarte lijst’ sta, mij pikt hij het vaakste eruit. Iedere bol is ongeveer een dubbeltje waard en alles wat oom Theo vindt trekt hij ijskoud van ons loon af. Bij mij dus het meest…

Ik kan er niks aan doen, ik vind het waardeloos werk, dat gegraai in die kouwe natte klei, liever zou ik in de warme bollenschuur aan het werk zijn, bij al die gezellige bollenpellende meisjes, kwebbelend of meezingend met de nieuwste tophits. Hier op het veld is het één groot machoclubje en op de een of andere manier sta ik daar helemaal buiten. Sinds een jaar laat ik mijn haar lang groeien, om alle oubolligheid en eenzaamheid in mijn jeugd van me af te schudden, en misschien komt het wel dáárdoor dat ze me niet moeten. Gelukkig heb ik het gezelschap van het transistorradiootje in mijn borstzak, dat ik kon kopen van het geld dat ik vorig jaar hier verdiende.

Zeker nu ben ik blij dat ik er naar kan luisteren want minstens ieder uur draaien ze op Veronica mijn lievelingsnummer, ‘All you need is love’, net verschenen van de Beatles. Het lijkt wel of John Lennon in mijn ziel keek toen hij het schreef…

“Love Love love…

Nothing you can make that can't be made

No one you can save that can't be saved

Nothing you can do,

But you can learn how to be YOU in time,

It’s ...