De Engel Des Doods - 5 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 5

“We zijn blij om te kunnen meedelen dat we na slechts vier dagen de dubbele moord op twee jonge meisjes in onze stad hebben kunnen oplossen.” De commissaris klonk opgewekt toen hij de verzamelde pers toesprak. Normaal gezien zouden Marc en Myriam mee aan de lange tafel hebben gezeten om na de mededeling vragen te beantwoorden. Door de media-aandacht voor de dood van Johnny en de verkeerschaos die erop was gevolgd, had het hem echter beter geleken om deze persconferentie zo kort mogelijk te houden. Om aan te tonen dat ze één team vormden, moesten de belangrijkste medewerkers aan het onderzoek op de achtergrond toekijken. Marc, Myriam, Brian en Erika stonden onwennig op een rijtje naast elkaar, nog net binnen het beeld van de camera’s.

De tevredenheid die uit de woorden van de commissaris klonk, stond in schril contract met de verwijtende toon waarmee hij Marc en Myriam een uur geleden had toegesproken.

“Jullie hebben er een puinhoop van gemaakt. Ja, jullie hebben de moordenaar gepakt. Maar jullie hebben hem laten weglopen, met zijn dood en heel wat blikschade als gevolg. Dit is een ramp. De media hijgen in onze nek. Weten jullie trouwens hoeveel klachten we hebben binnengekregen? Hier, luister maar.”

De commissaris boog zich naar zijn computerscherm. “Die man gedroeg zich als een regelrechte fascist. Hij schreeuwde tegen me, terwijl mijn kind erbij zat … Hij trok mijn gsm uit mijn handen en smeet deze stuk tegen de grond. Ik was met mijn vrouw aan het bellen. Ze was ...

... doodongerust ... Die vent heeft zich nooit geïdentificeerd. Hij gedroeg zich eerder als een psychopaat dan als iemand die de wet dient te respecteren.”

Met een diepe zucht wreef de commissaris over zijn voorhoofd. “Straks gaan jullie zwijgend en glimlachend op de achtergrond staan. Nadien gaan jullie naar huis tot comité P dit allemaal uitgeklaard heeft.”

Het was de kortste persconferentie ooit geweest. Na de eerste kritische vraag had de commissaris geschermd met het geheim van het onderzoek dat nog niet helemaal afgelopen was, om zich dan plots om te draaien en weg te lopen.

Marc en Myriam waren letterlijk naar buiten gekeken door de commissaris. Marc stond als verslagen op de stoep en staarde naar de grond. Zo had Myriam hem nog nooit gezien.

“Geef ik je een lift naar huis?”

Marc keek op en knikte. Hij volgde haar naar haar auto. Het eerste deel van de rit verliep in stilte. Hoewel ze de moordenaar hadden gevat, was er toch geen euforisch gevoel. Dit onderzoek vertoonde nog teveel gaten en de dood van Johnny had een serieuze domper op de uitkomst gezet.

“Over gisteren…” De woorden van Myriam deden Marc onmiddellijk spijt krijgen van zijn keuze om zich naar huis te laten brengen.

“Het was een kus. We hadden het allebei nodig om te vergeten. Dat was het.”

“En Erika?”

Marc zuchtte. Hij was haar achterna gelopen, maar ze was al verdwenen. De hele avond had hij haar gebeld en sms’jes verstuurd. Ze had niet gereageerd. Op de persconferentie had ze hem ...