Ik Ben Abnormaal - Sex Verhalen

Ik Ben Abnormaal

... alsof er niets gebeurd was, terwijl mijn vrouw voor mijn ogen vreemdging. Ik zei dat ik het heel normaal vind. Niet iedere man is jaloers ingesteld en ik dus ook niet. Als je bij je vrouw dan niets te kort komt en zij als hobby heeft om met andere mannen te neuken, wat zou ik daar dan op tegen moeten hebben? Toen zei hij dat ik op dat punt heel abnormaal was.

Ik ben toen op internet gaan zoeken en min of meer tot de conclusie gekomen dat het eigenlijk waar is. Als iemand vreemdgaat dan zijn er twee soorten reacties van de partner. Weliswaar in diverse vormen maar qua groep aan elkaar gelijk. De ene groep is boos, teleurgesteld of zelfs haatdragend geworden en zien weinig in acceptatie. Relaties lopen daar meestal op stuk. De andere groep kickt er juist op als de partner vreemdgaat. Worden er zelf geil van of genieten mee met de partner. Zij worden opgewonden van het kijken of doen mee in een trio. Ik dacht dat er nog een derde groep was, waar ik dan toe behoor, maar ik ben tot nu toe geen gelijkgestemde tegen gekomen. Ik ben absoluut niet jaloers, maar het toekijken doet me ook niets. Het is bij mij zo ongeveer gelijk om met genoegen te merken dat het eten van mijn vrouw haar prima smaakt, terwijl ik zelf al gegeten of geen trek heb. Haar geneuk met anderen raakt me verder niet. Niet positief en niet negatief. Toch hou ik heel veel van haar en hebben we samen verder ook een goed seksleven. Zij houdt ook van mij, iets wat duidelijk is door het feit dat zij uitsluitend met ...

... andere mannen neukt als ik erbij ben. Dan gaat ze wel vreemd, maar zij beduvelt me niet. Dat geeft haar het gevoel de seks toch min of meer samen met mij te beleven, een gevoel van veiligheid voor als een kerel dingen wil die zij niet wil en ze maakt zo zonder woorden duidelijk aan haar neukpartners om geen dingen in hun hoofd te halen in de vorm van relaties of iets dergelijks. Kortom we hebben het allebei prima naar ons zin zo, ook al lijkt het dat ik de enige op de wereld ben die er zo over denkt.

Ik wil wel even vertellen hoe het zo gekomen is. Toen we nog niet zo lang getrouwd waren, hadden we een kinderwens. Mijn vrouw meer dan ik, maar het lukte allemaal niet. Onderzoeken die zij heeft ondergaan toen, wezen uit dat er bij haar niets verkeerds was, lichamelijk dan. Dus richtte de onderzoeken zich toen op mij, Mijn zaad bleek onvruchtbaar en verschillende medicijnen bleken daar geen verandering in te brengen. Alleen met een zaaddonor zou het mogelijk zijn om kinderen te krijgen. Daar waren we niet erg enthousiast over. Het was inmiddels wet dat de donor en het kind van elkaar op de hoogte mochten zijn. Zelfs moeten zijn als één van de twee dat eisten. Dat zou betekenen dat ons kind van meet af aan op de hoogte moest worden gebracht dat ik niet de echte vader ben, om te voorkomen dat het kind woedend wordt als het op latere leeftijd duidelijk is geworden.

Mijn oudere broer die al twee kinderen heeft, was een keer bij ons op bezoek, terwijl zijn vrouw met de kinderen ...