Kostschoolmeisjes - 18 - Sex Verhalen

Kostschoolmeisjes - 18

... kruis in de andere, liep ze naar de rand van het dak. Daar begon ze te bidden en zwaaide woest met kruis in het rond. Ze sprak steeds harder en op een gegeven stond ze te krijsen. Met rood doorlopen ogen beval ze de duivel het klooster te verlaten en de meisjes met rust te laten. Aan Jezus vroeg ze om de nonnen te ondersteunen als ze door de duivel verzocht werden. Langzaam en zonder dat ze het zelf in de gaten kreeg, helde ze steeds verder over de dakrand.

Zuster Antonia liep voor de derde keer de tuin in om te kijken of Judith en de andere vermiste meisjes daar ergens waren. Die vond ze niet, maar ze schrok toen ze enkele angstaanjagende kreten hoorde. Ze keek om zich heen, maar kon niet ontdekken waar die vandaan kwamen. Ze hoorde nog een kreet en keek omhoog. Toen zag ze hoofdzuster Griselda, die langzaam haar stem aan het verliezen was, zwaaiend met een kruis op het dak staan.

‘Wat, wat, wat doet die naar nou?’ stotterde ze en rende naar binnen om de andere nonnen te waarschuwen. Na een kwartier stonden alle nonnen buiten en keken bezorgd naar Griselda die aan het eind van haar Latijn was. Zuster Gerarda had de brandweer gebeld met het verzoek om zo snel mogelijk te komen om iemand van het dak af te halen. Ondertussen baden de nonnen dat Griselda niet viel en vroegen ze zich af wat de hoofdzuster eigenlijk bezielde. Het begon te regenen en langzaam viel de duisternis in. Op een gegeven moment leek het op een filmopname voor een Draculafilm; met geen vampier, maar ...

... een oude, krijsende non die woest met een kruis op het dak stond te zwaaien in de hoofdrol, terwijl biddende nonnen beneden stonden toe te kijken.

Zuster Astrid en zuster Agnes besloten om weer naar boven te gaan om te kijken wat er nu allemaal precies aan de hand was. De meisjes bleven achter en binnen troffen de twee nonnen troffen niemand aan.

‘Waar is iedereen?’ bromde Zuster Astrid, ‘Zijn ze nu allemaal verdwenen?’

‘Geen idee, Astrid. Laten we maar even buiten gaan kijken, misschien zijn ze daar.’ Zuster Astrid knikte en daar zagen ze de andere nonnen, die naar boven keken, staan. Automatisch deden zuster Astrid en zuster Agnes dit ook en hun mond viel van verbazing open, toen ze zagen wie er op het dak stond te krijsen. ‘Jezus, wat doet dat mens daar in godsnaam?’ reageerde zuster Agnes en nu corrigeerde zuster Astrid haar taalgebruik niet. Ze gingen bij de andere nonnen staan en kregen te horen dat de brandweer al onderweg was.

‘Dit moeten de meisjes weten!’ fluisterde zuster Agnes tegen zuster Astrid en ze liep terug naar binnen om de meisjes te vertellen wat er aan de hand was. Die liepen allemaal met haar mee naar boven en keken even later met open mond toe hoe hun hoofdzuster nog altijd woest met een kruis in het rond stond te zwaaien. Krijsen deed ze niet meer, omdat haar stem het begeven had. In de verte hoorden ze de brandweer naderen en iedereen schoof opzij toen de brandweerauto er was. De rode, ladderwagen werd vlak langs het klooster gezet en een ...