1. Mijn Grootpapa


    Datum: 23-5-2023, Categorieën: Homo Auteur: Gerard Ysbrandt, Bron: Opwindend

    Ach als je jong bent heb je meestal weinig zin om bij je grootvader op bezoek te gaan. Maar toch, als ik er eenmaal ben, valt het allemaal best mee. En sinds hij langzaam geestelijk wat achteruit gaat, mogelijk Alzheimer, al zijn de geleerden het daar nog niet over eens, bezoek ik hem wat meer. Mijn vader is inmiddels al overleden, maar mijn zus en moeder bezoeken hem ook steeds trouw. Volgens hun bevindingen gaat het allemaal niet zo best.
    
    Wanneer ik bij hem kom, valt dat, naar mijn bescheiden mening, best wel mee. Ooit heb ik, veel later, van een buurman gehoord dat zijn moeder, vlak voordat ze overleed, het altijd over Annemieke had. Niemand in de familie wist wie dat was. Na heel, heel diep graven bleek dat een vriendinnetje uit haar jeugd. Aan dat verhaal moest ik later weer denken, toen ik hem bezocht.
    
    Hij was gek op Oma, maar bleek ook geen enkele moeite te hebben met mij, als enige homoboy in de familie. Ik had de foto's in de familiealbums wel eens gezien, maar toen hij met een enveloppe vol met "andere" foto's aan kwam zetten, ging er een wereld voor mij open.
    
    Foto's uit zijn jeugd, waarbij ik schrok toen ik die zag. Het leek wel of ik foto's van mijzelf zag, maar dan in zwart/wit. Verbaast vroeg ik, bent u dat? Ja jongen, was het wantwoord. Hij was gekleed in een zwembroek, model 1950, maar waarin wel duidelijk het profiel van een stevige lul zichtbaar was. Hij had zijn arm om een jongen geslagen, die je met recht een beauty mocht noemen. Verbaast vroeg ...
    ... ik, "wie is die jongen"? Hij glimlachte naar mij en zie, "dat is mijn vriendje".
    
    Gelijk voegde hij er aan toe, niet zomaar een vriendje, nee net zo'n vriendje als die Floris van jou. Nu heet Floris eigenlijk Florian, en zijn moeder heeft er een duivelse hekel aan als we hem Floris noemen. Maar zelf heeft hij een hekel aan die naam, daarom dus Floris. Grootpapa verbaasde mij, want hij wist zelfs de naam van mijn vriendje nog. Wel vreemd, want ik had hem nooit aan hem voorgesteld, maar wel eens over hem gesproken. Neem hem de volgende keer maar mee, zei hij!
    
    Verder spraken we over hoe het was om in die tijd gay te zijn, en waarom hij toch met oma getrouwd was? Vroeger werd er niet over homoseksualiteit gepraat, want als je er niet over praat, dan bestaat het niet, was de redenering. De enkeling die wel het lef had, werd gelijk weggezet als een aansteller en behandeld als een paria. Dat was nog voor de emancipatie van de homo's, Stonewall, regenboogvlaggen, gelijke behandeling enz.
    
    Hij kon goed overweg met zijn vrouw, toen nog zijn vriendin, maar wilde haar geen verdriet doen door met haar te trouwen. Zij was (gelukkig) heel ruimdenkend, een unicum voor die tijd, en hielden voor de buitenwereld, en ook de familie, een soort façade overeind. Dat er nog twee kinderen, mijn vader en zijn broer, uit die relatie voortgekomen is, mag een wondertje heten.
    
    Bij het afscheid gaf hij mij altijd een hand, maar nu kreeg ik een kus van hem. Terwijl ik zijn huis verliet, werd ik ...
«1234»