-
Zolderspook - 11
Datum: 18-5-2023, Categorieën: Fantasie Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... bleek dat ze toch best wel nieuwsgierig was. Ze veroordeelde Hannah en vroeg tegelijkertijd steeds maar weer wat Maddy ervan vond, die een stuk neutraler reageerde, wat Sarah dan weer meteen aan het denken zette. En ze had de perfecte timing. Maddy wist wel wanneer ze wat moest vragen. En met verbaasde ogen keek Sarah Maddy aan en vroeg ze wat ze precies bedoelde. 'Is hij er nog dan? Ha, hoor mij nou. Alsof het echt is...' lachte ze om zichzelf. Want nee, ze geloofde niet dat het echt was maar dat het eerder een te ver doorgezette grap was. Eerst van Maddy en nu van Hannah. 'Het is hartstikke echt.' zei Maddy alleen heel rustig. 'Geloof me.' drong ze wat meer door. Je zag Sarah denken. 'Je moet niks. Maar je weet niet wat je mist. Ik weet niet of hij wat van zo'n sceptisch meisje wil hebben, maar we kunnen in ieder geval proberen of hij mij nog wil. En dan zie je het zelf.' ging ze er nu vol voor. En de twijfel in de ogen van Sarah was goud waard. Maddy probeerde haar een beetje in een hoek weg te zetten die haar niet beviel. 'Als je echt denkt dat we gek zijn, is dit je kans om je gelijk te halen.' bleek het verlossende woord te zijn waardoor Sarah nu zeker haar gelijk wilde halen. Al bleek snel dat ze voor meer was gekomen dan alleen haar gelijk. - En zo liepen de twee mooie babes naar boven en kwam de timing nu van mijn kant. Ik sloop de eerste verdieping op en hoorde hoe Maddy Sarah zei op haar knieën te gaan zitten, wat zij zelf ook deed. Je zou kunnen ...
... zeggen dat we normaal gesproken meer van het spontane zijn, aangezien niemand mij ooit zag aankomen, maar over dit hadden we goed nagedacht. Maddy vooral. Zij was ook wel een klein duveltje en kende haar vriendin het beste. En nu ze haar aan boord wilde, wist ze ook precies hoe. En dit keer was ik het die deed wat zij van me vroeg. - 'En nu maar wachten.' hoorde ik haar nog zeggen, heel geduldig. Ze had vast moeite haar lach in te houden. Ik wachtte ook. Een paar minuten totdat Sarah wat ongeduldig werd. Toen liep ik heel bewust de zoldertrap op zodat dat goed te horen was. Meteen werd het muisstil op de zolderkamer. De trap kon goed kraken. Als je wist waar te lopen was je geruisloos. Ik wist dat ondertussen, en dus ook waar je echt kon kraken. En vervolgens stond ik boven op de gang en keek ik de kamer in waar die twee mooie meisjes op hun knietjes zaten te wachten. Ik was natuurlijk al opgewonden maar kwam bekant spontaan klaar, zo geil zaten ze daar, beiden met hun handen op schoot. De ogen van Sarah waren groot en hard. Ze vertrouwde het niet. Ze had iemand de trap op horen lopen, trede voor trede, maar er viel nooit iemand te zien. Ik stond daar nog aan die trap en genoot weer volop van m'n superkracht. We moesten dit maar vaker doen; nieuwe meisjes verleiden zich te geven aan het zolderspook. En toch zou ik me nog niet gaan vergrijpen aan die overheerlijke Sarah, al vereiste dat wel het uiterste van m'n geduld. - Op het tapijt was ik niet te horen. Ik kon om de ...