1. Eindelijk mijn eerste trio.


    Datum: 27-4-2023, Categorieën: Werk Auteur: Anoniem, Bron: Gertibaldi

    Al een paar maanden werkte Jolande bij mij op de afdeling. Elke dag passeerde ik haar bureau en zag haar naar mij kijken. Ze sprak me nooit aan, en als ze zag dat ik naar haar keek, keek ze weg. In het begin dacht ik dat ze me niet leuk vond, Collega’s vertelden me dat Jolande nogal preuts was. Ik dacht dat ze misschien een probleem had met mijn bi zijn. Mijn geaardheid is bij waar ik werk geen geheim, niemand anders heeft het er moeilijk mee. Tot een maand geleden dacht ik echt dat ze me niet kon uitstaan. Tot ze in de toiletten kwam terwijl ik me aan het omkleden was en mijn warme kleren had uitgedaan. Ze werd helemaal rood en wist niet hoe rap ze zich uit de voeten moest maken. Toen ik de toiletten verliet zag ik haar staren naar mijn borsten. Ik staarde terug en bekeek ook haar borsten in het strakke truitje van haar.
    
    Ik ben sportief gebouwd en heb kort haar, een jongenskopje. Toch probeer ik de weinige vrouwelijke vormen die ik heb te accentueren met strakke jeans en truitjes. Jolande is veel wulpser met mooie ronde borsten. Ze draagt altijd strakke pakjes waarmee ze met haar borsten pronkt. Zij bekijkt mijn borsten en ik de hare. Als ik haar zag kijken dan keek ik terug en glimlachte naar haar. Ik zorgde dat we elkaar vaak tegenkwamen in de gang, bij de kopieermachine, de kantine en altijd stond ik in de weg zodat ze me altijd moest aanraken tijdens het passeren. Ze begon het zelf leuk te vinden want ik merkte dat ze steeds vaker in de gang en zo te vinden was, ...
    ... maar nog steeds wou ze niet met me praten. Tot die dag dat ik haar hoorde zeggen tegen een andere collega dat ze wat langer zou blijven. Jolande had niet gemerkt dat ik achter haar stond en het ook hoorde. Ik besloot dat ik ook nog wat werk in te halen had die avond.
    
    Daar zat ik dan achter mijn computer, iedereen was al vertrokken alleen zij en ik bleven over. De moed zonk me in de schoenen toen ik haar onverstoord achter haar computer zag zitten. Misschien was mijn gevoel mis, was al dat zogezegd geflirt enkel van mijn kant. Ik hoorde haar opeens opstaan, ze merkte nu pas dat ik er ook nog was. “Wat doe jij hier nog? Moet jij niet haar huis?”. Ik keek haar aan en antwoordde: “Goh Jolande en ik die dacht dat jij je tong verloren was. Dit is de eerste zin die ik je hoor zeggen tegen me sinds jij hier werkt.”
    
    Jolande werd rood en keek naar de grond. Ik stond op en ging dicht bij haar staan, zachtjes fluisterde ik in haar oor: “Ik neem het je niet kwalijk hoor, want je ogen spraken boekdelen”. Ze begon zenuwachtig te giechelen nadat ik dat had gezegd. “Wat een stomme versiertruc, denk je echt dat ik daarvan onder de indruk ben”. Ik moest zelf lachen om die dwaze zin. “Nee maar ik wist niks beters te verzinnen en ik was het beu om genegeerd en dat jij mij met je ogen uitkleedde.” Nog steeds wou ze me niet aankijken. Ik boog me naar haar toe en zoende haar zachtjes in haar hals. Mijn onzekerheid over of ik het allemaal verzonnen had verdween direct toen ik haar adem hoorde ...
«123»