Het Wellustige Snijdertje... - Sex Verhalen

Het Wellustige Snijdertje...

... de pastorie om afscheid te nemen van Angela en haar broer en vertrekt met de postkoets naar Stuttgart, ongeveer dertig kilometer van Steinbrunn gelegen. Als hij laat in de middag bij het paleis arriveert vraagt hij de schildwachten bij de poort hem te introduceren bij het hoofd van de huishouding. Hij vertelt erbij dat hij snijder is en waarschijnlijk nog voor het aanstaande bal de dames uit de nood kan helpen. De schildwachten lopen normaal gesproken niet zo hard voor lui die zich zo maar aandienen maar als Joachim hen ook nog wat geldstukken toestopt gaat een van hen het paleis in.

Twintig achter elkaar

En het lukt hem, Joachim krijgt een tijdelijke aanstelling en maakt uiteindelijk binnen een week zo’n twintig jurken, dag en nacht werkt hij door, natuurlijk wel met hulp van allerlei mensen uit het koninklijke atelier. Het blijkt dat hij natuurlijk gezag heeft, het hele atelier past zich vrij snel aan zijn tempo en inzichten aan en iedereen is vol bewondering over de prestatie die hij levert. Het kost hem wél moeite tijdens het passen zijn handen af te houden van al die mooie jonge vrouwen die zich bij hem aandienen en meestal ook wel wat met hem willen, maar daar is nu geen tijd voor, de kost gaat dit keer voor de baat. Frau Battenberg, het hoofd van de huishouding, is zó blij dat hij haar en de dames uit de brand heeft geholpen dat zij de koning na afloop vraagt hem te onderscheiden. En als dank krijgt Joachim niet alleen een flinke buidel goudstukken maar ook een ...

... prachtige broekriem, met daarop in goud gegrafeerd het koninklijke wapen en de tekst ‘twintig achter elkaar’. Met trots draagt hij de riem als hij het paleis weer verlaat, zich niet realiserend dat de tekst toch ook wel wat dubbelzinnig is...

Joachim wil direct terug naar Steinbrunn, naar Angela, maar amper buiten de paleispoort, als alle stress van hem afvalt en de adrenaline zijn lichaam verlaat, voelt hij pas hoe dodelijk vermoeit hij is. Joachim besluit die dag niet al naar huis terug te keren maar op zoek te gaan naar een herberg om uit te rusten. Terwijl hij zich steeds vermoeider richting centrum van de stad sleept wordt Joachim op een gegeven moment aangesproken door een man, die in zijn voortuin op een bankje een pijp zit te roken. Het is een wat oudere man met een mooie witte baard en witte hoed op zijn lange haren, hij straalt een zekere wijsheid uit. ‘Jij bent erg moe, is het niet? Wil je even rusten en wat drinken?’ vraagt de man vriendelijk. En Joachim bedenkt zich geen seconde, hij is inderdaad doodmoe en gaat naast de man op het bankje zitten, die hem een kopje thee geeft.

De alchemist

‘Dank u zeer, meneer, hier was ik aan toe. Ik heb net een week aan een stuk aan twintig baljurken gewerkt en ben nu ineens doodop.’ ‘Ik vermoedde al zoiets, toen ik dat gereedschap van je zag. Jij bent dus snijder?’ Joachim knikt, een heerlijk stuk koek weg kauwend, waarna hij zich voorstelt: ‘aangenaam, ik ben Joachim Stolzenbach. ‘Eveneens aangenaam, ik ben Wilhelm ...