-
Zolderspook - 9
Datum: 3-4-2023, Categorieën: Fantasie Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... werken, wat veel meer met me deed dan de onzichtbaarheid had gedaan. - Het was de laatste proef die ik die dag wilde uitproberen en was in staat het boek weg te gooien. Maar tegen alle verwachtingen in had ik mezelf gekloond. M’n onzichtbare zelf, om precies te zijn. Ik liet de drie potloden uit m’n handen vallen. Elke hand had er drie. Zoals Wolverine. Dat verzon ik niet, dat werd er echt gevraagd. Ik moest de potloden door een mengsel van zout en water roeren en vervolgens boven het vuur houden totdat de puntjes weer droog werden. En ze moesten alle zes tegelijk droog worden. Dat was nog wel het moeilijkste. Maar het was dus gelukt. En zie hoe ogenschijnlijk simpel die ‘spreuken’ waren. Formules kon je sommige nauwelijks noemen. Deze niet in ieder geval. Dit leek eerder uit een toverboek te komen dan uit een scheikundeboek. - M’n lichaam leek in tweeën te scheuren, en zo ook m’n geest. Ik wist eerst niet of het gelukt was, of dat ik gewoon een toeval had ervaren. Maar toen ik mijn vragende gedachtes hoorde alsof ze van een afstandje kwamen, en die ik ook beantwoorden door immer te denken, kreeg ik een vermoeden. Het was gelukt. Ik had mezelf gekloond en dat had een bijzondere bijwerking. Nu niet lichamelijk, maar geestelijk. Ik kon mezelf namelijk horen denken en door ‘terug te denken’, kon ik mezelf ook beantwoorden. En dat gold ook voor mezelf… Ik wist niet of ik het me nu juist heel moeilijk had gemaakt, of juist makkelijker. Ik kon op twee plekken tegelijk ...
... zijn en weten waar de ander mee bezig was. Zien niet, maar als ik het mezelf vertelde, kreeg ik al een aardig beeld. Zo kon ik op onderzoek uit op school na sluitingstijd en tegelijkertijd Maddy plezieren wanneer dat nodig was. En dat laatste was altijd wel nodig. Wel voor mij. - Nu we het toch over Maddy hebben… Wat daar gebeurde was veel interessanter. Ze had geen vragen gesteld, ze ging er gewoon vanuit dat ik het was, maar dan keer twee. Ze hoorde toch ook mijn stem. Wellicht had ik een nieuw niveau bereikt van mijn ‘spookheid’. Haar gedachten kon ik helaas niet lezen. Die proef was mislukt. Maar volgens mij dacht ze niet zo veel met dat ze werd uitgelikt, en lag te kreunen op m’n pik. - Het is grappig hoe ik over mezelf aan het vertellen ben alsof ik een ander was. Dat deed ‘ik’ namelijk ook. Ik lag tussen haar benen en keek over haar wiegende lichaam heen met dat ik haar uitlikte en zag hoe iets haar hoofd ondersteunde en haar mond volstopte met een harde lul. En tegelijkertijd zat ik daar op m’n knieën, haar mondje vol te proppen, en keek ik neer op haar wiegende lichaam wat genoot van de tong. En die ‘ik’ kon ook in die spiegel kijken en zag haar dan liggen met beiden ‘iks’. Snap je? - We maakten er een feestje van. We wisselden van positie. Een andere, maar voor haar dezelfde lul gleed haar mondje binnen en drukte haar hoofd plat tegen het bed aan. Alleen aan de bewegingen van rondom haar op het bed kon ze weten wat zich ongeveer afspeelde. Ik trok ...