Irma voorop in polonaise - Sex Verhalen

Irma voorop in polonaise

Zondagavond, diep in de nacht. Geamuseerd kijk ik om me heen. Uit de boxen in de kroeg schalt keiharde feestmuziek. Niet helemaal mijn ding, maar zo eens per jaar is daar prima mee te leven. Ik bekijk het feestgedruis om me heen. De gemiddelde bezoeker lijkt aardig op weg zichzelf een stuk in de kraag te zuipen. De meute deint vrolijk mee op een carnavalskraker.

Een stukje verderop verschijnt vanuit de menigte een bekend gezicht. Ze heeft mij ook gezien. Een blik van herkenning, van beide kanten. "Ah, daar is ze weer", bedenk ik me, inwendig lachend. "Je kan er bijna de klok op gelijk zetten." Jules, een van mijn beste vrienden, heeft haar ook gespot, en roept in mijn oor. "Daar gaan we weer Sven. Wat is dat toch tussen jullie?" Ik weet het antwoord op zijn vraag niet. Ik heb ook geen tijd om hem te beantwoorden, want ze stapt op me af, beweegt haar lichaam tegen het mijne, zodat ze me weer op samenzweerderige toon kan begroeten, met de inmiddels bekende woorden. "Hallo, leuke jongen."

Carnaval is één en al traditie. Niet alleen het feest zelf en de ceremoniële plichtmatigheden die het met zich meebrengt, maar mijn vaste groep vrienden heeft in de loop der jaren ook een aantal tradities opgebouwd. Naast een goedgevuld vast programma op carnavalszaterdag en -maandag, ziet onze zondag er als volgt uit: zondagochtend (of eigenlijk zondagmiddag, stipt 12.00 uur) verzorg ik het ontbijt (gebakken eieren) voor de heren, bij mij thuis. Een uurtje eten, napraten over de avond ...

... ervoor (waarop we steevast in de nabijgelegen stad carnaval hebben gevierd)...en dan met zijn allen naar de stamkroeg in ons dorp, om vanaf het terras de optocht te bekijken. Onder het genot van wat biertjes. Na afloop van de optocht gaan we gezamenlijk naar Sjors, waar we gebruik maken van zijn frituurkunsten om even bij te tanken, terwijl we Studio Sport kijken. En daarna begint eigenlijk het echte werk (voor de zondag althans) pas; een soort van kroegentocht door ons dorp, waarbij we afsluiten in onze eigen stamkroeg. Die zondag is vaak een ware veldslag. Ieder jaar hebben we voor ons tradionele maandagprogramma een aantal afhakers of laatkomers, als gevolg van de schade op zondag. En daar zal het morgen ook wel op uitdraaien, besef ik me als ik nu om me heen kijk. Maar dat is van later zorg; Irma staat voor mijn neus, en kijkt me met ondeugende ogen aan.

"Hallo, jongedame," luidt mijn antwoord, met gespeeld cynisme. "Jij ook hier?" Irma duwt nu haar lichaam harder tegen me aan. Ze heeft ook aardig wat gedronken, merk ik. Ik voel haar linkerborst tegen mijn borst drukken. "Klopt. En ik was op zoek naar een leuke jongen. Gevonden!" Ik schud met mijn hoofd: "Ik ben geen jongen: ik ben 28 hoor." Irma lacht. Ik weet al wat er gaat komen. Want haar antwoord is altijd hetzelfde. "Ik had je moeder kunnen zijn, dus ik mag je 'jongen' noemen." Lachend geef ik haar gelijk. Zoals altijd, op zondagavond tijdens carnaval. Want ook Irma houdt bepaalde tradities tijdens carnaval in ...