Het Omgekeerde Pygmalion... - 1 - Sex Verhalen

Het Omgekeerde Pygmalion... - 1

De dag dat mijn leven vergoed zou veranderen, had ik moeite om mijn bed uit te komen. Niet dat de dag zo bijzonder leek te worden of ik me anders voelde dan op andere dagen. Ik had gewoon moeite om op te staan, het irritante gepiep van de wekker het zwijgen op te leggen en naar de badkamer te gaan. Na het douchen, zocht ik weer mijn saaie werkkleding bij elkaar, bruine rok, saaie blouse, schoenen met platte hakken, en de enorme bril die ik tien jaar geleden had gekocht. Ik voltooide mijn saaie uiterlijk door mijn haar in een knotje vast te zetten.

De forensentrein bracht me naar Amsterdam, waar ik lerares economie was aan een HEAO. Het regende die dag. Precies het weer dat paste bij mijn toch al niet florrisante stemming. Ik was namelijk twee dagen geleden eenenveertig geworden en nog altijd alleen. ´Single´ zeggen mijn al jaren getrouwde vriendinnen. De klas zag er ook niet anders uit dan anders. Dezelfde gezichten, jong, onverschillig en net zo ver van me verwijderd als de zon van de Aarde.

Maar dat eerste uur veranderde mijn leven. Net op het moment dat ik begon met mijn les, ging de deur open en kwam er een engel binnen. Geen echte natuurlijk, geen bovennatuurlijk wezen met vleugels, maar een jonge vrouw. Ze zag er geweldig uit, lang, blond haar, een fantastisch figuur en een expressief gezicht waarin twee blauwe ogen als saffieren schitterden.

Vanaf dat moment kreeg mijn leven weer zin. Het was alsof een godin van de Olympus was afgedaald om me te doen ...

... ontwaken uit mijn nu al eenenveertig jaar durende sluimer. Ik zal in mijn saaie leven misschien drie afspraakjes hebben gehad. Drie mannen die ik achteraf zo afstotelijk vond, dat ik besloot alleen te blijven en me te concentreren op mijn carrière als lerares.

Maar op het moment dat

Valerie

, zo heette dit verrukkelijke wezen, in mijn leven kwam, wist ik waarom ik die mannen zo vreselijk had gevonden, ik viel op vrouwen. Of beter ik viel op deze jonge vrouw. De rest van het lesuur ging voorbij in een vreemde waas, waarin ik in staat bleef om de theorie van Keynes uit te leggen, zonder mezelf te verliezen in die prachtige blauwe ogen.

Aan het einde van het uur, vroeg ik Valerie om wat inlichtingen. Ze vertelde me dat ze recent was verhuisd naar Amsterdam en haar studie aan de HEAO weer had opgepakt. Ze was achttien, iets ouder dan haar klasgenoten, en wilde graag economie studeren. Achteraf was het een wonder dat ik me niet verslikte of op een andere manier mezelf voor gek zette, maar koel en rationeel kon blijven praten met dit magische wezen.

Twee dagen later besprak ik mijn ervaringen met mijn beste vriendin

Linda

die psycholoog is. Gelukkig hoorde ze mijn hele verhaal over Valerie aan zonder me onderbreken. Toen ik uiteindelijk was uitgekwekt over hoe mooi mijn leerlinge wel niet was, schonk ze nog een wijntje in en keek me glimlachend aan.

“Ik weet precies wat je mankeert, schat,” zei ze, “dit is een klassiek geval van een fenomeen wat in de psychologie ...