Yolanda 3 deel 16 - Sex Verhalen

Yolanda 3 deel 16

Yolanda wist niet hoe lang ze het nog vol zou houden. Ze stond nog altijd voorover over de tafel heen, haar armen en benen vastgebonden aan de poten. Ze kreeg lsat van haar rug.

Meneer Martens kwam binnen en schonk wat koffie in. Hij keek even naar Yolanda en haalde de gag uit haar mond. Ze sloot haar mond en bewoog haar kaken even. “Heb je straf?” vroeg hij.

Ze schudde haar hoofd. “Nee, meneer, Damian bond me zo vast.”

Meneer Martens maakte haar los en ruimde de spullen op. “Voor deze keer maak ik je los omdat het geen straf is.”

“Dank u, meneer,” antwoordde ze. “Hoe kan ik u bedanken?”

“Ik heb net een leerling even goed geneukt, ik hoef voorlopig niets. Ga maar verder met je werk. Ik heb begrepen dat je je had verslapen, je zult dus nog genoeg te doen hebben.”

Yolanda knikte dankbaar. Ze nam wat koffie en liep naar het kantoor van meneer Verstraten. Ze klopte op de deur.

“Ja?” klonk zijn stem.

Ze kwam zijn kantoor binnen. Meneer Verstraten zat achter zijn bureau en was met wat papieren bezig. “Zo, ben je klaar met lummelen?” vroeg hij.

“Het spijt me, meneer. Damian zette me vast.”

“Dat is niet mijn probleem, slet. Mijn probleem is dat ik na tien minuten zelf mijn koffie moest halen. Ik ben al de hele ochtend bezig met jouw werk omdat jij je verslapen hebt. Enig idee wanneer ik mijn eigen werk moet gaan doen?” Hij keek haar aan met een strenge blik.

Yolanda sloeg haar ogen neer. “Wilt u mij er alstublieft voor straffen, meneer?” vroeg ...

... ze.

Meneer Verstraten keek haar even onderzoekend aan. Ze had nog nooit eerder om straf gevraagd. “Dus je wilt graag straf?” vroeg hij haar.

Yolanda bleef naar de grond kijken. “Ik verdien straf, meneer. Ik stel u niet graag teleur.”

“Dat is geen antwoord op mijn vraag. Wil je straf?”

“Nee meneer, maar ik verdien niet beter.”

Meneer Verstraten keek naar zijn beeldscherm en klikte een nieuw mailtje aan. “Waarvoor verdien je straf, slet?” vroeg hij.

“Omdat ik me heb verslapen, omdat u mijn werk doet, omdat ik u zo lang op uw koffie liet wachten en omdat ik u teleur stel, meneer.”

Meneer Verstraten las het berichtje en nam er de tijd voor. Yolanda bleef bij zijn bureau staan met haar ogen nog altijd neergeslagen. Hij typte een kort antwoord terug en verzond het bericht. “En wat voor straf verdien je, slet?” vroeg hij haar.

Yolanda keek hem even aan, maar zodra hun blikken elkaar kruisten sloeg ze haar ogen weer neer. “Dat is niet aan mij om te zeggen, meneer.”

“Verdomme, doe niet zo eigenwijs!” schreeuwde hij opeens en hij stond op. “Wat voor straf denk je dat je verdient? Geef antwoord, goedkope hoer!”

Yolanda durfde hem niet aan te kijken. Ze had er niet op gerekend dat hij zo heftig zou reageren. Ze wilde hem weer voor zich winnen nu hij zo bezig was met Sanne, maar deze reactie had ze niet verwacht. “Ik weet het niet, meneer,” bracht ze uit. Het huilen was haar nader dan het lachen. “Ik weet het echt niet. Iets vernederends, denk ik. Echt, ik weet het ...